Różnica między sobą. w Objective-C

self.myString = @"test"; jest dokładnie równoznaczne z zapisem [self setMyString:@"test"];. Oba wywołują metodę.

- (void)setMyString:(NSString*)newString
{
    _myString = newString;
}

Ponieważ użyłeś @synthesize, nie musisz się trudzić pisaniem tej metody, możesz po prostu pozwolić kompilatorowi napisać ją za Ciebie.

Patrząc na tę metodę, wygląda na to, że jej wywołanie zrobi dokładnie to samo, co przypisanie wartości do zmiennej instancji, prawda? Cóż, to to nie takie proste.

Po pierwsze, możesz napisać własną metodę setera. Jeśli to zrobisz, Twoja metoda zostanie wywołana i może wykonywać różne dodatkowe rzeczy, a także ustawiać zmienną. W takim przypadku użycie self.myString = wywoła Twoją metodę, ale wykonanie _myString = nie wywoła, a tym samym użyta byłaby inna funkcjonalność.

Po drugie, jeśli kiedykolwiek użyjesz obserwacji wartości klucza, kompilator zrobi kilka bardzo sprytnych sztuczek. Za kulisami, podklasa Twoją klasę i nadpisuje twojego setera metoda (niezależnie od tego, czy jest to ta, którą sam napisałeś, czy generowana przez syntezę), w celu wykonania wywołań do willChangeValueForKey:, które są potrzebne do działania obserwacji wartości klucza. Nie musisz wiedzieć, jak to działa (chociaż jest to dość interesujące, jeśli chcesz poczytać na dobranoc!), ale musisz wiedzieć, że jeśli chcesz, aby obserwacja wartości klucza działała automatycznie, musisz użyć metod settera.

Po Trzecie, wywołanie metody setter nawet jeśli polegasz na synthesize do napisania jednej daje elastyczność na przyszłość. Możesz chcieć zrobić coś dodatkowego za każdym razem, gdy wartość zostanie zmieniona, a w momencie, gdy odkryjesz, że chcesz to zrobić, możesz ręcznie napisać metodę settera - jeśli masz w zwyczaju zawsze używać self.myString =, nie będziesz musiał zmieniać reszty kodu, aby rozpocząć wywoływanie nowej metody!

Za każdym razem, gdy uzyskujesz bezpośredni dostęp do zmiennej instancji, wyraźnie nie zapewniasz możliwości podłączenia dodatkowej funkcjonalności w tym momencie. Ponieważ ty lub ktoś inny może chcieć podłączyć taką funkcjonalność w przyszłości, opłaca się używać seterów cały czas, chyba że jest dobry powód, aby tego nie robić.