Deklaracja Zmiennych Pythona

Po kolei.

Nie ma czegoś takiego jak "deklaracja zmiennej" lub "inicjalizacja zmiennej" w Pythonie.

Jest po prostu to, co nazywamy "przypisaniem", ale prawdopodobnie powinniśmy po prostu nazwać "nazewnictwem".

Przypisanie oznacza " ta nazwa po lewej stronie odnosi się teraz do wyniku oceny prawej strony, niezależnie od tego, do czego się wcześniej odnosiła (jeśli w ogóle)".

foo = 'bar' # the name 'foo' is now a name for the string 'bar'
foo = 2 * 3 # the name 'foo' stops being a name for the string 'bar',
# and starts being a name for the integer 6, resulting from the multiplication

Jako takie, nazwy Pythona (lepsze określenie niż "zmienne", prawdopodobnie) nie mają powiązanych typów; wartości tak. Możesz ponownie zastosować tę samą nazwę do wszystkiego, niezależnie od jego typu, ale rzecz nadal ma zachowanie, które zależy od jej typu. Nazwa jest po prostu sposobem odniesienia się do wartości (obiektu). To odpowiada na drugie pytanie: ty Nie twórz zmienne, aby trzymać niestandardowy typ. Nie tworzy się zmiennych do przechowywania określonego typu. W ogóle nie" tworzysz " zmiennych. Nadajesz nazwy przedmiotom.

Drugi punkt: Python przestrzega bardzo prostej zasady, jeśli chodzi o klasy, która jest o wiele bardziej spójna niż języki takie jak Java, C++ i C#: Wszystko zadeklarowane wewnątrz class bloku jest częścią klasy. Tak więc, funkcje (def) napisane tutaj są metodami, tzn. częścią obiektu klasy (nie przechowywanego na zasadzie instancji), tak jak w Javie, C++ i C#; ale inne nazwy tutaj są również częścią klasy. Znowu imiona to tylko imiona i nie mają typy powiązane i funkcje są również obiektami w Pythonie. Tak więc:

class Example:
    data = 42
    def method(self): pass

Klasy są również obiektami w Pythonie.

Więc teraz stworzyliśmy obiekt o nazwie Example, który reprezentuje klasę wszystkich rzeczy, które są Example s. obiekt ten ma dwa atrybuty dostarczone przez użytkownika (W C++ "członkowie"; w C# "pola lub Właściwości lub metody"; w Javie "pola lub metody"). Jeden z nich ma nazwę data i przechowuje wartość całkowitą 42. Na Inne ma nazwę method i przechowuje obiekt funkcji. (Istnieje jeszcze kilka atrybutów, które Python dodaje automatycznie.)

Te atrybuty nadal nie są częścią obiektu. Zasadniczo obiekt jest tylko pakietem większej liczby nazw (nazw atrybutów), dopóki nie przejdziesz do rzeczy, których nie można już podzielić. W ten sposób wartości mogą być współdzielone między różnymi instancjami klasy, a nawet między obiektami różnych klas, jeśli celowo ustawisz, że w górę.

Stwórzmy instancję:

x = Example()

Teraz mamy oddzielny obiekt o nazwie x, który jest instancją Example. data i method nie są w rzeczywistości częścią obiektu, ale nadal możemy je sprawdzić poprzez x z powodu jakiejś magii, którą Python robi za kulisami. Gdy spojrzymy w górę method, w szczególności, zamiast tego otrzymamy "bound method" (kiedy ją wywołamy, {[13] } jest przekazywana automatycznie jako parametr self, co nie może się zdarzyć, jeśli spojrzymy w górę Example.method bezpośrednio).

Co się dzieje, gdy próbujemy użyć x.data?

Jednakże, gdy przypisujemy do x.data, Python utworzy atrybut na obiekcie. To Nie zastąpi atrybut klasy.

To pozwala nam na inicjalizację obiektu . Python automatycznie wywoła metodę class ' __init__ na nowych instancjach kiedy są tworzone, jeśli są obecne. W tej metodzie możemy po prostu przypisać do atrybutów, aby ustawić początkowe wartości dla tego atrybutu na każdym obiekcie:

class Example:
    name = "Ignored"
    def __init__(self, name):
        self.name = name
    # rest as before

Teraz musimy określić name Kiedy tworzymy Example, a każda instancja ma swój własny name. Python zignoruje atrybut klasy Example.name za każdym razem, gdy spojrzymy na .name instancji, ponieważ atrybut instancji zostanie znaleziony jako pierwszy.

Ostatnie zastrzeżenie: modyfikacja (mutacja) i przypisanie są różne rzeczy!

W Pythonie ciągi są niezmienne. Nie można ich modyfikować. Kiedy robisz:

a = 'hi '
b = a
a += 'mom'

Ty nie zmieniaj oryginalnego ciągu 'cześć'. To niemożliwe w Pythonie. Zamiast tego tworzysz nowy ciąg znaków 'hi mom' i sprawiasz, że a przestaje być nazwą dla 'hi ', a zamiast tego zaczynasz być nazwą dla 'hi mom'. Stworzyliśmy b nazwę dla 'hi ', a po ponownym zastosowaniu nazwy a, b nadal jest nazwą dla 'hi ', ponieważ 'hi ' nadal istnieje i nie został zmieniony.

Ale listy można zmienić:

a = [1, 2, 3]
b = a
a += [4]

Teraz b jest również [1, 2, 3, 4], ponieważ stworzyliśmy b nazwę dla tej samej rzeczy, którą nazwaliśmy {31]}, a potem zmieniliśmy tę rzecz. Nie stworzyliśmy nowej listy dla a, ponieważ Python po prostu traktuje += inaczej dla list.

Ma to znaczenie dla obiektów, ponieważ jeśli masz listę jako atrybut klasy i używasz instancji do modyfikowania listy, to zmiana będzie "widoczna" we wszystkich inne przypadki. Dzieje się tak dlatego, że (a) dane są rzeczywiście częścią obiektu klasy, a nie jakiegokolwiek obiektu instancji; (b) ponieważ modyfikowałeś listę i nie wykonywałeś prostego przypisania, nie utworzyłeś nowego atrybutu instancji ukrywającego atrybut klasy.