Jaka jest różnica między varchar a varchar2 w Oracle?

Obecnie VARCHAR zachowuje się dokładnie tak samo jak VARCHAR2. Jednak ten typ nie powinien być używany, ponieważ jest zarezerwowany do przyszłego użycia.

Wzięte z: różnica między CHAR, VARCHAR, VARCHAR2

Zaczerpnięte z najnowszej stabilnej wersji produkcyjnej Oracle 12.2: Typy Danych

Zasadnicza różnica polega na tym, że VARCHAR2 jest wewnętrznym typem danych i VARCHAR jest zewnętrznym typem danych. Musimy więc zrozumieć różnicę między wewnętrznym a zewnętrznym typem danych...

Wewnątrz bazy danych wartości są przechowywane w kolumnach w tabelach. Wewnętrznie Oracle reprezentuje dane w określonych formatach znanych jako wewnętrzne typy danych .

W ogólnie, aplikacje OCI (Oracle Call Interface) nie działają z wewnętrznymi reprezentacjami danych typu danych, ale z typami danych języka hosta, które są predefiniowane przez język, w którym są zapisywane. Gdy dane są przesyłane między aplikacją kliencką OCI a tabelą bazy danych, biblioteki OCI konwertują dane między wewnętrznymi typami danych a zewnętrznymi typami danych.

Typy zewnętrzne zapewniają wygodę programiście, umożliwiając pracę z językiem hosta typy zamiast własnych formatów danych. OCI może wykonywać szeroki zakres konwersji typów danych podczas przesyłania danych między bazą danych Oracle a aplikacją OCI. Istnieje więcej zewnętrznych typów danych OCI niż wewnętrznych typów danych Oracle.

Typ danych VARCHAR2 jest ciągiem znaków o zmiennej długości o maksymalnej długości 4000 bajtów. Jeśli init.parametr Ora max_string_size jest domyślny, maksymalna długość VARCHAR2 może wynosić 4000 bajtów. Jeśli init.parametr ora max_string_size = extended, maksymalna długość VARCHAR2 może wynosić 32767 bajtów

Typ danych VARCHAR przechowuje ciągi znaków o różnej długości. Pierwsze 2 bajty zawierają Długość łańcucha znaków, a pozostałe bajty zawierają łańcuch znaków. Podana Długość łańcucha w wywołaniu bind lub define musi zawierać dwa bajty długości, więc największy VARCHAR łańcuch, który może być odebrany lub wysłany, ma długość 65533 bajtów, a nie 65535.

Szybki test w bazie danych 12.2 sugeruje, że jako wewnętrzny typ danych , Oracle nadal traktuje {[2] } jako pseudotyp dla VARCHAR2. Nie jest to SYNONYM, który jest rzeczywistym typem obiektu w Oracle.

SQL> select substr(banner,1,80) from v$version where rownum=1;
Oracle Database 12c Enterprise Edition Release 12.2.0.1.0 - 64bit Production    

SQL> create table test (my_char varchar(20));
Table created.

SQL> desc test
Name                 Null?    Type
MY_CHAR                       VARCHAR2(20)

Istnieją również pewne implikacje VARCHAR dla opcji Prekompilatora ProC / C++. Dla programistów, którzy są zainteresowani, link znajduje się pod adresem: Pro * C / C++ Programmer ' s Guide

Po kilku eksperymentach (patrz poniżej), mogę potwierdzić, że od września 2017 roku nic się nie zmieniło w odniesieniu do funkcjonalności opisanej w zaakceptowanej odpowiedzi:-

1. rextester demo dla Oracle 11g: Puste ciągi są wstawiane jako NULL s dla obu VARCHAR i VARCHAR2.
2. LiveSQL demo dla Oracle 12c: te same wyniki.

historyczny powód tych dwóch słów kluczowych jest dobrze wyjaśniony w an odpowiedź na inne pytanie .

Obecnie są takie same. ale wcześniej

1. gdzieś w sieci, czytałem, że,

VARCHAR jest zarezerwowane przez Oracle do obsługi rozróżnienia między NULL i pustym łańcuchem w przyszłości, zgodnie ze standardem ANSI.

VARCHAR2 nie rozróżnia NULL i pustego łańcucha i nigdy nie będzie.

1. również,

Emp_name varchar(10) - Jeśli wprowadzisz wartość mniejszą niż 10 cyfr, pozostała spacja nie może zostać usunięta. wykorzystało łącznie 10 miejsca.

Emp_name varchar2(10) - Jeśli wprowadzisz wartość mniejszą niż 10 cyfr, pozostała spacja zostanie automatycznie usunięta

VARCHAR2

Jest używany do przechowywania łańcuchów znaków o zmiennej długości. Długość łańcucha wartości zostanie zapisana na dysku z samą wartością.

variable x varchar2(10)
begin
 :x := 'hullo';
end;
/

VARCHAR

Zachowuje się dokładnie tak samo jak VARCHAR2. Jednak ten typ nie powinien być używany, ponieważ jest zarezerwowany dla przyszłego użycia

1. Varchar może przechowywać do 2000 bajtów znaków, podczas gdy VARCHAR2 może przechowywać do 4000 bajtów znaków.

2. Jeśli zadeklarujemy typ danych jako VARCHAR, to zajmie On miejsce dla wartości NULL. W przypadku typu danych VARCHAR2, nie zajmie on Miejsca dla wartości NULL. np.,

   name varchar(10)

Zarezerwuje 6 bajtów pamięci, nawet jeśli nazwa to ' Ravi__', podczas gdy

name varchar2(10) 

Zarezerwuje miejsce zgodnie z długością łańcucha wejściowego. np. 4 bajty pamięci dla ' Ravi__'.

Tutaj, _ reprezentuje NULL.

Uwaga: varchar rezerwuje miejsce na wartości null, a varchar2 nie rezerwuje miejsca na wartości null.

Różnica:

• VARCHAR może przechowywać do 2000 bajtów znaków, podczas gdy VARCHAR2 może przechowywać do 4000 bajtów znaków.
• jeśli zadeklarujemy typ danych jako VARCHAR, to zajmie On przestrzeń dla wartości NULL, w przypadku typu danych VARCHAR2 nie zajmie żadnej przestrzeni.

Podobieństwo:

• VARCHAR i VARCHAR2 mają charakter zmienny.

Źródło