Reprezentuj kolejność w relacyjnej bazie danych

Inną alternatywą byłoby (jeśli twój RDBMS go obsługuje) użycie kolumn typu array. Chociaż łamie to Zasady normalizacji, może być przydatne w takich sytuacjach. Jedną z baz danych, o której Wiem, że ma tablice, jest PostgreSQL.

Mixin acts_as_list w Rails obsługuje to w zasadzie tak, jak opisałeś w #1. Szuka kolumny o nazwie position (której możesz zastąpić nazwą oczywiście) i używa jej do wykonania polecenia przez. Jeśli chcesz ponownie zamówić rzeczy, zaktualizuj pozycje. Służył mi dobrze za każdym razem, gdy go używałem.

Na marginesie, możesz usunąć konieczność zmiany pozycjonowania na wstawianie / usuwanie za pomocą rzadkiej numeracji -- coś w stylu basic z powrotem w dzień... ty możesz numerować swoje pozycje 10, 20, 30 itp. a jeśli chcesz wstawić coś pomiędzy 10 a 20, po prostu wstawiaj to z pozycją 15. Podobnie podczas usuwania możesz po prostu usunąć wiersz i zostawić lukę. Musisz tylko zrobić ponowne numerowanie, gdy faktycznie zmienisz kolejność lub jeśli spróbujesz zrobić wkładkę i nie ma odpowiedniej przerwy do wstawienia.

Oczywiście w zależności od konkretnej sytuacji (np. czy inne wiersze są już załadowane do pamięci czy nie) to zastosowanie podejścia gap może, ale nie musi mieć sensu.

Tylko myśl rozważająca Opcja #1 vs #3: czy opcja spaced array (#3) nie odkłada tylko problemu normalnej tablicy (#1)? Niezależnie od algorytmu, który wybierzesz, albo jest zepsuty, i napotkasz problemy z #3 później, albo działa, a następnie #1 powinien działać równie dobrze.

Jeśli obiekty nie są mocno zaznaczone przez inne tabele, a listy są krótkie, usuwanie wszystkiego w domenie i ponowne wstawianie odpowiedniej listy jest najłatwiejsze. Ale to nie jest praktyczne, jeśli listy są duże i masz wiele ograniczeń, aby spowolnić usuwanie. Myślę, że twoja pierwsza metoda jest naprawdę najczystsza. Jeśli uruchomisz go w transakcji, możesz być pewien, że nic dziwnego się nie dzieje, gdy jesteś w środku aktualizacji, aby spieprzyć zamówienie.

Zrobiłem to w moim ostatnim projekcie, ale było to dla tabeli, która tylko od czasu do czasu musiała być specjalnie zamówiona, i nie była dostępna zbyt często. Myślę, że spaced array byłby najlepszym rozwiązaniem, ponieważ zmiana kolejności byłaby najtańsza w przeciętnym przypadku, tylko z udziałem zmiany na jedną wartość i zapytanie na dwóch).

Również, wyobrażam sobie, że ORDER BY byłby dość mocno zoptymalizowany przez dostawców baz danych, więc wykorzystanie tej funkcji byłoby korzystne dla wydajności, a nie do wdrożenia linked list.

Użyj liczby zmiennoprzecinkowej do reprezentowania pozycji każdego elementu:

Pozycja 1 - > 0.0

Pozycja 2 - > 1.0

Pozycja 3 - > 2.0

Pozycja 4 - > 3.0

Możesz umieścić dowolny element pomiędzy dowolnymi dwoma innymi elementami poprzez proste bisekcja:

Pozycja 1 - > 0.0

Pozycja 4 - > 0.5

Pozycja 2 - > 1.0

Pozycja 3 - > 2.0

(przesunięto poz. 4 między poz. 1 i 2).

Proces bisekcji może trwać niemal w nieskończoność ze względu na sposób unoszenia liczby punktów są kodowane w systemie komputerowym.

Pozycja 4 - > 0.5

Pozycja 1 - > 0.75

Pozycja 2 - > 1.0

Pozycja 3 - > 2.0

(Przesuń pozycję 1 do pozycji zaraz po pozycji 4)

Zrobiłbym kolejny numer, z wyzwalaczem na stole, który "robi miejsce" dla priorytetu, jeśli już istnieje.

Ja też miałem ten problem. Byłem pod dużą presją czasu (czyż nie wszyscy) i poszedłem z opcją # 1, i tylko zaktualizowane wiersze, które się zmieniły.

Jeśli zamienisz pozycję 1 na pozycję 10, po prostu wykonaj dwie aktualizacje, aby zaktualizować numery porządkowe pozycji 1 i pozycji 10. Wiem, że jest to algorytmicznie proste i jest to O(N) najgorszy przypadek, ale ten najgorszy przypadek jest wtedy, gdy masz całkowitą permutację listy. Jak często to się zdarza? To twoja odpowiedź.

Miałem ten sam problem i prawdopodobnie spędziłem co najmniej tydzień na temat właściwego modelowania danych, ale myślę, że w końcu go mam. Używając typu danych tablicy w PostgreSQL, możesz zapisać klucz główny każdego zamówionego elementu i odpowiednio zaktualizować tablicę za pomocą wstawiania lub usuwania, gdy twoje zamówienie ulegnie zmianie. Odwoływanie się do jednego wiersza pozwoli Ci zmapować wszystkie obiekty na podstawie kolejności w kolumnie tablica.

To jeszcze trochę niepewne rozwiązanie, ale to prawdopodobnie będzie działać lepiej niż opcja # 1, ponieważ opcja 1 wymaga aktualizacji numeru zamówienia wszystkich innych wierszy podczas zamawiania zmian.

Schemat # 1 i schemat #3 mają tę samą złożoność w każdej operacji z wyjątkiem INSERT zapisów. Schemat # 1 ma zapis O(n) na INSERT, a Schemat #3 ma zapis O(1) na INSERT.

Dla każdej innej operacji bazy danych złożoność jest taka sama.

Schemat # 2 nie powinien być nawet brany pod uwagę, ponieważ jego DELETE wymaga odczytu i zapisu O(n). Schemat # 1 i schemat #3 mają O (1) DELETE zarówno dla odczytu, jak i zapisu.

Nowa metoda

Jeśli twoje elementy mają odrębny element nadrzędny (tj. mają wspólny obcy wiersz klucza), następnie możesz spróbować następujących czynności ...

Django oferuje niezależne od bazy danych rozwiązanie do przechowywania list liczb całkowitych w CharField(). Jedną z wad jest to, że maksymalna długość przechowywanego ciągu nie może być większa niż max_length, która jest zależna od DB.

Pod względem złożoności, dałoby to Schemat # 1 o(1) zapisuje dla INSERT, ponieważ informacja o kolejności byłaby przechowywana jako pojedyncze pole w wierszu elementu nadrzędnego.

Https://docs.djangoproject.com/en/dev/ref/validators/#django.core.validators.validate_comma_separated_integer_list