Przeciążenie makra na Ilość argumentów

Aby dodać odpowiedź netcodera , możesz w rzeczywistości zrobić to za pomocą 0-argumentowego makra, za pomocą rozszerzenia GCC ##__VA_ARGS__:

#define GET_MACRO(_0, _1, _2, NAME, ...) NAME
#define FOO(...) GET_MACRO(_0, ##__VA_ARGS__, FOO2, FOO1, FOO0)(__VA_ARGS__)

Oto bardziej ogólne rozwiązanie:

// get number of arguments with __NARG__
#define __NARG__(...)  __NARG_I_(__VA_ARGS__,__RSEQ_N())
#define __NARG_I_(...) __ARG_N(__VA_ARGS__)
#define __ARG_N( \
      _1, _2, _3, _4, _5, _6, _7, _8, _9,_10, \
     _11,_12,_13,_14,_15,_16,_17,_18,_19,_20, \
     _21,_22,_23,_24,_25,_26,_27,_28,_29,_30, \
     _31,_32,_33,_34,_35,_36,_37,_38,_39,_40, \
     _41,_42,_43,_44,_45,_46,_47,_48,_49,_50, \
     _51,_52,_53,_54,_55,_56,_57,_58,_59,_60, \
     _61,_62,_63,N,...) N
#define __RSEQ_N() \
     63,62,61,60,                   \
     59,58,57,56,55,54,53,52,51,50, \
     49,48,47,46,45,44,43,42,41,40, \
     39,38,37,36,35,34,33,32,31,30, \
     29,28,27,26,25,24,23,22,21,20, \
     19,18,17,16,15,14,13,12,11,10, \
     9,8,7,6,5,4,3,2,1,0

// general definition for any function name
#define _VFUNC_(name, n) name##n
#define _VFUNC(name, n) _VFUNC_(name, n)
#define VFUNC(func, ...) _VFUNC(func, __NARG__(__VA_ARGS__)) (__VA_ARGS__)

// definition for FOO
#define FOO(...) VFUNC(FOO, __VA_ARGS__)

Zdefiniuj swoje funkcje:

#define FOO2(x, y) ((x) + (y))
#define FOO3(x, y, z) ((x) + (y) + (z))

// it also works with C functions:
int FOO4(int a, int b, int c, int d) { return a + b + c + d; }

Teraz możesz użyć FOO z 2, 3 i 4 argumentami:

FOO(42, 42) // will use makro function FOO2
FOO(42, 42, 42) // will use makro function FOO3
FOO(42, 42, 42, 42) // will call FOO4 function

Ograniczenia

• Tylko do 63 argumentów (ale z możliwością rozbudowy)
• funkcja bez argumentu tylko w GCC możliwa

Pomysły

Użyj go jako domyślnych argumentów:

#define func(...) VFUNC(func, __VA_ARGS__)
#define func2(a, b) func4(a, b, NULL, NULL)
#define func3(a, b, c) func4(a, b, c, NULL)

// real function:
int func4(int a, int b, void* c, void* d) { /* ... */ }

Użyj go dla funkcji z możliwą nieskończoną liczbą argumentów:

#define SUM(...) VFUNC(SUM, __VA_ARGS__)
#define SUM2(a, b) ((a) + (b))
#define SUM3(a, b, c) ((a) + (b) + (c))
#define SUM4(a, b, c) ((a) + (b) + (c) + (d))
// ...

PS: __NARG__ jest skopiowany z: https://groups.google.com/group/comp.std.c/browse_thread/thread/77ee8c8f92e4a3fb/346fc464319b1ee5?pli=1

Właśnie to badałam i natknęłam się na to tutaj. Autor dodał domyślną obsługę argumentów dla funkcji C za pomocą makr.

Postaram się krótko podsumować artykuł. Zasadniczo musisz zdefiniować makro, które może liczyć argumenty. To makro zwróci 2, 1, 0 lub dowolny zakres argumentów, który może obsługiwać. Eg:

#define _ARG2(_0, _1, _2, ...) _2
#define NARG2(...) _ARG2(__VA_ARGS__, 2, 1, 0)

W tym celu należy utworzyć inne makro, które pobierze zmienną liczbę argumentów, zliczy argumenty i wywoła odpowiednie makro. Wziąłem twój przykład makro i połączyłem go z przykładem artykułu. Mam foo1 wywołanie funkcji a () i FOO2 wywołanie funkcji a z argumentem b (oczywiście zakładam tutaj C++, ale można zmienić makro na cokolwiek).

#define FOO1(a) a();
#define FOO2(a,b) a(b);

#define _ARG2(_0, _1, _2, ...) _2
#define NARG2(...) _ARG2(__VA_ARGS__, 2, 1, 0)

#define _ONE_OR_TWO_ARGS_1(a) FOO1(a)
#define _ONE_OR_TWO_ARGS_2(a, b) FOO2(a,b)

#define __ONE_OR_TWO_ARGS(N, ...) _ONE_OR_TWO_ARGS_ ## N (__VA_ARGS__)
#define _ONE_OR_TWO_ARGS(N, ...) __ONE_OR_TWO_ARGS(N, __VA_ARGS__)

#define FOO(...) _ONE_OR_TWO_ARGS(NARG2(__VA_ARGS__), __VA_ARGS__)

Więc jeśli masz

FOO(a)
FOO(a,b)

Preprocesor rozszerza to do

a();
a(b);

Na pewno przeczytałbym artykuł, który podlinkowałem. To bardzo pouczające i wspomina, że NARG2 nie będzie działać na puste argumenty. Podąża za tym tutaj .

Oto bardziej zwarta wersja powyższej odpowiedzi . Z przykładami.

#include <iostream>
using namespace std;

#define OVERLOADED_MACRO(M, ...) _OVR(M, _COUNT_ARGS(__VA_ARGS__)) (__VA_ARGS__)
#define _OVR(macroName, number_of_args)   _OVR_EXPAND(macroName, number_of_args)
#define _OVR_EXPAND(macroName, number_of_args)    macroName##number_of_args

#define _COUNT_ARGS(...)  _ARG_PATTERN_MATCH(__VA_ARGS__, 9,8,7,6,5,4,3,2,1)
#define _ARG_PATTERN_MATCH(_1,_2,_3,_4,_5,_6,_7,_8,_9, N, ...)   N


//Example:
#define ff(...)     OVERLOADED_MACRO(ff, __VA_ARGS__)
#define ii(...)     OVERLOADED_MACRO(ii, __VA_ARGS__)

#define ff3(c, a, b) for (int c = int(a); c < int(b); ++c)
#define ff2(c, b)   ff3(c, 0, b)

#define ii2(a, b)   ff3(i, a, b)
#define ii1(n)      ii2(0, n)


int main() {
    ff (counter, 3, 5)
        cout << "counter = " << counter << endl;
    ff (abc, 4)
        cout << "abc = " << abc << endl;
    ii (3)
        cout << "i = " << i << endl;
    ii (100, 103)
        cout << "i = " << i << endl;


    return 0;
}

Run:

User@Table 13:06:16 /c/T
$ g++ test_overloaded_macros.cpp 

User@Table 13:16:26 /c/T
$ ./a.exe
counter = 3
counter = 4
abc = 0
abc = 1
abc = 2
abc = 3
i = 0
i = 1
i = 2
i = 100
i = 101
i = 102

Zauważ, że posiadanie zarówno _OVR jak i _OVR_EXPAND może wyglądać na zbędne, ale jest konieczne, aby preprocesor rozszerzył _COUNT_ARGS(__VA_ARGS__) część, która w przeciwnym razie jest traktowana jako łańcuch znaków.

Może możesz użyć tego makra, aby policzyć liczbę argumentów .

#define VA_NUM_ARGS(...) VA_NUM_ARGS_IMPL(__VA_ARGS__, 5,4,3,2,1)
#define VA_NUM_ARGS_IMPL(_1,_2,_3,_4,_5,N,...) N

Oto spin off z odpowiedzi Jewgienija Siergiejewa. Ten obsługuje zero argument overloads jak również!

Sformatowałem również to do wklejenia do pliku nagłówkowego (który nazwałem macroutil.h). Jeśli to zrobisz, możesz po prostu dołączyć ten nagłówek, niezależnie od tego, co robisz potrzebujesz funkcji, a nie patrzeć na złośliwość związaną z realizacją.

#ifndef MACROUTIL_H
#define MACROUTIL_H

//-----------------------------------------------------------------------------
// OVERLOADED_MACRO
//
// used to create other macros with overloaded argument lists
//
// Example Use:
// #define myMacro(...) OVERLOADED_MACRO( myMacro, __VA_ARGS__ )
// #define myMacro0() someFunc()
// #define myMacro1( arg1 ) someFunc( arg1 )
// #define myMacro2( arg1, arg2 ) someFunc( arg1, arg2 )
//
// myMacro();
// myMacro(1);
// myMacro(1,2);
//
// Note the numerical suffix on the macro names,
// which indicates the number of arguments.
// That is the REQUIRED naming convention for your macros.
//
//-----------------------------------------------------------------------------

// OVERLOADED_MACRO
// derived from: https://stackoverflow.com/questions/11761703/overloading-macro-on-number-of-arguments
// replaced use of _COUNT_ARGS macro with VA_NUM_ARGS defined below
// to support of zero argument overloads
#define OVERLOADED_MACRO(M, ...) _OVR(M, VA_NUM_ARGS(__VA_ARGS__)) (__VA_ARGS__)
#define _OVR(macroName, number_of_args)   _OVR_EXPAND(macroName, number_of_args)
#define _OVR_EXPAND(macroName, number_of_args)    macroName##number_of_args
//#define _COUNT_ARGS(...)  _ARG_PATTERN_MATCH(__VA_ARGS__, 15,14,13,12,11,10,9,8,7,6,5,4,3,2,1)
#define _ARG_PATTERN_MATCH(_1,_2,_3,_4,_5,_6,_7,_8,_9,_10,_11,_12,_13,_14,_15, N, ...)   N

// VA_NUM_ARGS
// copied from comments section of:
// http://efesx.com/2010/07/17/variadic-macro-to-count-number-of-arguments/
// which itself was derived from:
// https://gustedt.wordpress.com/2010/06/08/detect-empty-macro-arguments/
#define _ARG16(_0, _1, _2, _3, _4, _5, _6, _7, _8, _9, _10, _11, _12, _13, _14, _15, ...) _15
#define HAS_COMMA(...) _ARG16(__VA_ARGS__, 1, 1, 1, 1, 1, 1, 1, 1, 1, 1, 1, 1, 1, 1, 0)
#define HAS_NO_COMMA(...) _ARG16(__VA_ARGS__, 0, 0, 0, 0, 0, 0, 0, 0, 0, 0, 0, 0, 0, 0, 1)
#define _TRIGGER_PARENTHESIS_(...) ,

#define HAS_ZERO_OR_ONE_ARGS(...) \
    _HAS_ZERO_OR_ONE_ARGS( \
    /* test if there is just one argument, eventually an empty one */ \
    HAS_COMMA(__VA_ARGS__), \
    /* test if _TRIGGER_PARENTHESIS_ together with the argument adds a comma */ \
    HAS_COMMA(_TRIGGER_PARENTHESIS_ __VA_ARGS__), \
    /* test if the argument together with a parenthesis adds a comma */ \
    HAS_COMMA(__VA_ARGS__ (~)), \
    /* test if placing it between _TRIGGER_PARENTHESIS_ and the parenthesis adds a comma */ \
    HAS_COMMA(_TRIGGER_PARENTHESIS_ __VA_ARGS__ (~)) \
    )

#define PASTE5(_0, _1, _2, _3, _4) _0 ## _1 ## _2 ## _3 ## _4
#define _HAS_ZERO_OR_ONE_ARGS(_0, _1, _2, _3) HAS_NO_COMMA(PASTE5(_IS_EMPTY_CASE_, _0, _1, _2, _3))
#define _IS_EMPTY_CASE_0001 ,

#define _VA0(...) HAS_ZERO_OR_ONE_ARGS(__VA_ARGS__)
#define _VA1(...) HAS_ZERO_OR_ONE_ARGS(__VA_ARGS__)
#define _VA2(...) 2
#define _VA3(...) 3
#define _VA4(...) 4
#define _VA5(...) 5
#define _VA6(...) 6
#define _VA7(...) 7
#define _VA8(...) 8
#define _VA9(...) 9
#define _VA10(...) 10
#define _VA11(...) 11
#define _VA12(...) 12
#define _VA13(...) 13
#define _VA14(...) 14
#define _VA15(...) 15
#define _VA16(...) 16

#define VA_NUM_ARGS(...) VA_NUM_ARGS_IMPL(__VA_ARGS__, PP_RSEQ_N(__VA_ARGS__) )
#define VA_NUM_ARGS_IMPL(...) VA_NUM_ARGS_N(__VA_ARGS__)

#define VA_NUM_ARGS_N( \
    _1, _2, _3, _4, _5, _6, _7, _8, _9,_10, \
    _11,_12,_13,_14,_15,_16,N,...) N

#define PP_RSEQ_N(...) \
    _VA16(__VA_ARGS__),_VA15(__VA_ARGS__),_VA14(__VA_ARGS__),_VA13(__VA_ARGS__), \
    _VA12(__VA_ARGS__),_VA11(__VA_ARGS__),_VA10(__VA_ARGS__), _VA9(__VA_ARGS__), \
    _VA8(__VA_ARGS__),_VA7(__VA_ARGS__),_VA6(__VA_ARGS__),_VA5(__VA_ARGS__), \
    _VA4(__VA_ARGS__),_VA3(__VA_ARGS__),_VA2(__VA_ARGS__),_VA1(__VA_ARGS__), \
    _VA0(__VA_ARGS__)

//-----------------------------------------------------------------------------

#endif // MACROUTIL_H

To wydaje się działać dobrze na GCC, Clang i MSVC. Jest to oczyszczona Wersja niektórych z odpowiedzi tutaj

#define __BUGFX(x) x

#define __NARG2(...) __BUGFX(__NARG1(__VA_ARGS__,__RSEQN()))
#define __NARG1(...) __BUGFX(__ARGSN(__VA_ARGS__))
#define __ARGSN(_1,_2,_3,_4,_5,_6,_7,_8,_9,_10,N,...) N
#define __RSEQN() 10,9,8,7,6,5,4,3,2,1,0

#define __FUNC2(name,n) name ## n
#define __FUNC1(name,n) __FUNC2(name,n)
#define GET_MACRO(func,...) __FUNC1(func,__BUGFX(__NARG2(__VA_ARGS__))) (__VA_ARGS__)