Co jest złego w "sprawdzaniu do samodzielnego zadania" i co to znaczy?

Ważniejsze pytanie w tym przypadku to, co oznacza "napisane w taki sposób, że musi sprawdzić, czy jest przypisane do siebie".

Oznacza to, że dobrze zaprojektowany operator przypisania nie powinien potrzebować, aby sprawdzić, czy nie ma przypisania. Przypisanie obiektu do siebie powinno działać poprawnie (tzn. mieć efekt końcowy "nic nie robiąc") bez wykonywania wyraźnego sprawdzenia Dla samo-przypisania.

Na przykład, gdybym chciał zaimplementować uproszczoną klasę array wzdłuż linii z

class array {
  ...
  int *data;
  size_t n;
};

I opracował następującą implementację operatora przyporządkowania

array &array::operator =(const array &rhs) 
{
  delete[] data;

  n = rhs.n;
  data = new int[n];
  std::copy_n(rhs.data, n, data);

  return *this;
}

To wdrożenie byłoby uważane za "złe", ponieważ oczywiście zawodzi w przypadku samodzielnego przypisania.

Aby to" naprawić " można albo dodać wyraźną SELF-assignment check

array &array::operator =(const array &rhs) 
{
  if (&rhs != this) 
  {
    delete[] data;

    n = rhs.n;
    data = new int[n];
    std::copy_n(rhs.data, n, data);
  }

  return *this;
}

Lub stosować podejście "bez kontroli"

array &array::operator =(const array &rhs) 
{
  size_t new_n = rhs.n;
  int *new_data = new int[new_n];
  std::copy_n(rhs.data, new_n, new_data);

  delete[] data;

  n = new_n;
  data = new_data;

  return *this;
}

To drugie podejście jest lepsze w tym sensie, że działa poprawnie w sytuacjach samodzielnego przypisania bez wyraźnego sprawdź. (Ta implementacja jest nadal daleka od doskonałości z punktu widzenia bezpieczeństwa wyjątków, jest tutaj, aby zilustrować różnicę między podejściem" sprawdzonym "i" bez sprawdzania " do obsługi samo-przydziału). Późniejsza implementacja check-less może być napisana bardziej elegancko dzięki dobrze znanemu idiomowi copy-and-swap.

Nie oznacza to, że należy unikać jednoznacznych kontroli do samodzielnego przypisania. Taka kontrola ma sens z punktu widzenia performance : nie ma punkt w przeprowadzaniu długiej sekwencji operacji tylko po to, aby w końcu "nic nie robić". Jednak w dobrze zaprojektowanym operatorze przypisania takie kontrole nie powinny być konieczne z punktu widzenia poprawności .