Kiedy powinienem użyć & do wywołania podprogramu Perla?

Jestem częstym oprawcą &, ale głównie dlatego, że robię dziwne rzeczy z interfejsem. Jeśli nie potrzebujesz żadnej z tych sytuacji, nie używaj &. Większość z nich jest po prostu po to, aby uzyskać dostęp do definicji podprogramu, a nie wywołać podprogramu. Wszystko jest w perlsub.

1. Biorąc odniesienie do nazwanego podprogramu. Jest to prawdopodobnie jedyna wspólna sytuacja dla większości Perlerów: {]}

    my $sub = \&foo;
   

2. Podobnie, przypisanie do typeglob, który pozwala na wywołanie podprogram o innej nazwie:

    *bar = \&foo;
   

3. Sprawdzanie, czy podprogram jest zdefiniowany, jak można w zestawach testowych:

    if( defined &foo ) { ... }
   

4. Usunięcie definicji podprogramu, która nie powinna być powszechna:

    undef &foo;
   

5. Zapewnienie podprogramu dyspozytora, którego jedynym zadaniem jest wybranie odpowiedniego podprogramu do wywołania. Jest to jedyna sytuacja, w której używam & do wywołania podprogramu, a kiedy spodziewam się zadzwonić do dyspozytora wiele, wiele razy i muszę wycisnąć trochę wydajności z operacji:

    sub figure_it_out_for_me {
       # all of these re-use the current @_
         if( ...some condition... ) { &foo     } 
      elsif( ...some other...     ) { &bar     }
      else                          { &default }
      }
   

6. Aby przeskoczyć do innego podprogramu używając bieżącego stosu argumentów (i zastępując bieżący podprogram w stosie wywołań), operacja unrare w dispatchingu, szczególnie w AUTOLOAD:

    goto ⊂
   

7. Wywołaj podprogram, który nazwałeś po wbudowanym perlu. & zawsze daje Ci zdefiniowaną przez użytkownika. To jest dlaczego uczymy go w Uczenie Się Perla. Nie chcesz tego robić. to normalnie, ale to jedna z cech &.

Są miejsca, gdzie można je wykorzystać, ale są lepsze sposoby: {]}

1. Wywołanie podprogramu o tej samej nazwie, co Wbudowany Perl. Po prostu nie mają podprogramów o tej samej nazwie, co Wbudowany Perl. Sprawdź perlfunc , aby zobaczyć listę wbudowanych nazw, których nie powinieneś używać.

2. Aby wyłączyć prototypy. Jeśli nie wiesz, co to oznacza lub dlaczego chcesz, nie użyj &. Jakiś kod czarnej magii może go potrzebować, ale w takich przypadkach prawdopodobnie wiesz, co robisz.

3. Do dereferencji i wykonania referencji podprogramu. Wystarczy użyć notacji ->.

Forma &podprogram() wyłącza sprawdzanie prototypu. To może być to, czego chcesz.

Http://www.perl.com/doc/manual/html/pod/perlsub.html#Prototypes

Prototypy pozwalają określić liczby i typy argumentów podprogramu i sprawdzać je podczas kompilacji. Może to zapewnić użyteczną pomoc diagnostyczną.

Prototypy nie mają zastosowania do wywołań metod lub wywołań wykonanych w starym stylu przy użyciu prefiksu&.

The & is niezbędne do odniesienia się do podprogramu lub odniesienia do kodu

Np.

sub foo {
   # a subroutine
}

my $subref = \&foo; # take a reference to the subroutine

&$subref(@args);  # make a subroutine call using the reference.

my $anon_func = sub { ... }; # anonymous code reference
&$anon_func(); # called like this

Protypy również nie mają zastosowania do podprogramów.

Forma & podprogramu jest również używana w tak zwanej formie magic goto.

Wyrażenie goto &subroutine zastępuje bieżący kontekst wywołania wywołaniem nazwanej podprogramu, używając bieżącej wartości @_.

Zasadniczo, można całkowicie przełączyć wywołanie na jeden podprogram z wywołaniem na wywołanie nazwane. Jest to powszechnie widoczne w blokach AUTOLOAD, gdzie można wykonać odroczone wywołanie podprogramu, być może z pewną modyfikacją@_, ale wygląda to całkowicie tak, jakby było to wywołanie do nazwanego sub.

Np.

sub AUTOLOAD {
    ...
    push @_, @extra_args; # add more arguments onto the parameter list
    goto &subroutine ; # change call another subroutine, as if we were never here
}

}

Potencjalnie może to być przydatne do eliminacji wywołania ogonowego , jak sądzę.

Zobacz szczegółowe wyjaśnienie tej techniki tutaj

Czytałem argumenty przeciwko używaniu '&', ale prawie zawsze go używam. Oszczędza mi to zbyt dużo czasu, żeby tego nie zrobić. Spędzam bardzo dużą część mojego czasu kodowania Perla, szukając części kodu, które wywołują określoną funkcję. Z wiodącym&, mogę wyszukiwać i znajdować je natychmiast. Bez wiodącego &, dostaję definicję funkcji, komentarze i instrukcje debugowania, Zwykle potrajając ilość kodu, który muszę sprawdzić, aby znaleźć to, czego szukam.

Najważniejsze, że nie używasz '&' you is pozwala na korzystanie z prototypów funkcji. Prototypy funkcji Perla mogą jednak tworzyć błędy tak często, jak im zapobiegają, ponieważ pobierają listę argumentów i reinterpretują ją w sposób, którego nie można się spodziewać, tak że wywołanie funkcji nie przekazuje argumentów, które dosłownie mówi.