Kiedy należy używać nil i NULL w Objective-C?

Różnią się one rodzajem. Wszystkie są zerowe, ale NULL jest void *, nil jest id, a Nil jest wskaźnikiem klasy.

Nil jest pustą wartością związaną / odpowiadającą obiektowi (Typ id w Objective-C). nil nie ma referencji/adresu, tylko pustą wartość.

NSString *str = nil;

Więc nil powinien być użyty, jeśli mamy do czynienia z obiektem.

if(str==nil)
    NSLog("str is empty");

Teraz NULL jest używany dla wskaźnik nie-obiektowy (jak wskaźnik C) w Objective-C. Podobnie jak nil , NULL nie ma wartości ani adresu.

char *myChar = NULL;
struct MyStruct *dStruct = NULL;

Więc jeśli jest sytuacja, kiedy muszę sprawdzić moje struct (zmienna typu struktura) jest pusta lub nie wtedy użyję:

if (dStruct == NULL)
    NSLog("The struct is empty");

Weźmy inny przykład,

- (void)observeValueForKeyPath:(NSString *)keyPath ofObject:(id)object change:(NSDictionary *)change context:(void *)context

Of key-value observing , kontekst powinien być wskaźnikiem C lub odniesieniem do obiektu. Tutaj dla kontekstu nie możemy użyć nil; musimy użyć NULL.

Wreszcie klasa nsnull definiuje obiekt singleton używany do reprezentowania wartości null w obiektach kolekcji(NSArray, NSDictionary). [NSNull null] will zwraca instancję singleton nsnull. Zasadniczo [NSNull null] jest właściwym obiektem.

Nie ma możliwości wstawienia obiektu nil do obiektu typu collection. Weźmy przykład:

NSMutableArray *check = [[NSMutableArray alloc] init];
[check addObject:[NSNull null]];
[check addObject:nil];

W drugiej linii nie otrzymamy żadnego błędu, ponieważ jest całkowicie sprawiedliwe wstawianie obiektu NSNull do obiektu typu collection. W trzeciej linii pojawi się błąd "object cannot be nil". Ponieważ nil nie jest przedmiotem.

NULL i nil są sobie równe, ale nil jest wartością obiektu, podczas gdy NULL jest ogólną wartością wskaźnika ((void*)0, aby być konkretnym). [NSNull null] jest obiektem, który ma stać na zero w sytuacjach, w których Zero nie jest dozwolone. Na przykład, nie możesz mieć wartości nil w NSArray. Więc jeśli chcesz reprezentować "nil", możesz użyć [NSNull null].

Znalazłem:

Objc.h

#define Nil __DARWIN_NULL   /* id of Nil class */
#define nil __DARWIN_NULL   /* id of Nil instance */

_types.h

#define __DARWIN_NULL ((void *)0)

Stddef.h

#undef NULL
#ifdef __cplusplus
#undef __null  // VC++ hack.
#define NULL __null
#else
#define NULL ((void*)0)
#endif

MacTypes.h

#ifndef NULL
#define NULL    __DARWIN_NULL
#endif /* ! NULL */
#ifndef nil
    #define nil NULL
#endif /* ! nil */

Uważaj, że if([NSNull null]) zwraca true.

Aby rozwinąć komentarz od @ cobbal:

MacTypes.h zawiera:

#ifndef nil
   #define nil NULL
#endif

Oba są po prostu typu zero. funkcjonalnie, nie ma różnicy między nimi. ie.,

#define NULL ((void*)0)
#define nil ((id)0)

Jest różnica, ale tylko dla Ciebie i innych ludzi, którzy czytają kod, kompilator ma to gdzieś.

Jeszcze jedno nil jest wartością obiektu, podczas gdy NULL jest ogólną wartością wskaźnika.

W nowoczesnych zestawach SDK OS X i iOS:

• nil i Nil i NULL są identyczne w Objective-C i w Objective-C++ przed C++11.
• nil i Nil i std::nullptr są identyczny w Objective-C++ Z C++11.

Stylistycznie Wiele osób woli używać nil dla obiektów Objective-C oraz NULL lub nullptr dla innych typów wskaźników. Ja sam używam teraz nil wszędzie.

[NSNull null] jest obiektem singleton używanym do reprezentowania wartości null w sytuacjach gdzie {[0] } jest zabronione jako wartość (zazwyczaj w obiekcie kolekcji, takim jak NSArray lub NSDictionary). tematy programowania liczb i wartości: Korzystanie z NSNull

Jak już wspomniano, są takie same, ale używam jednego lub drugiego w zależności od języka, w którym odpowiednie ramy zostały napisane.

Do wszystkiego, co związane z Objective-C, używam nil. Na przykład:

- (BOOL)doSomethingWithObjectsInArray:(NSArray *)anArray {
    if (anArray == nil) return NO;

    // process elements
    ...
}

Jednakże, sprawdzając poprawność modeli danych z frameworka C (jak AddressBook framework i CoreFoundation), używam NULL. Na przykład:

- (BOOL)showABUnknownPersonVCForABRecordRef:(ABRecordRef)aRecord {
    if (aRecord == NULL) return NO;

    // set-up the ABUnknownPersonViewController and display it on screen
    ..
}

Istnieje różnica w niektórych kontekstach.

Dosłownie, Null jest znakiem: ASCII 0.

Nil jest równoznaczne z pustym, brak wartości.

W zależności od kontekstu programowania może to być duża różnica.

Użyj NULL na przykład, gdy wywołujesz metodę Objective-C z parametrem wyjściowym typu (NSError**).

Widzę wiele przykładowych kodów w sieci, gdzie ludzie podają nil zamiast NULL w tym przypadku. Dzieje się tak, ponieważ jest to wskaźnik do wskaźnika, a więc nie bezpośrednio obiekt typu Objective-C. Jak wspomniano powyżej, nil powinien być używany dla typów obiektów Objective-C.

Nil oznacza brak wartości, podczas gdy NULL nie reprezentuje żadnego obiektu,

NSArray * array = @[@"Hello World !", @101, [NSNULL null]];

Tutaj [NSNULL null] jest obiektem, który oznacza brak obiektu, jednocześnie nie można dodać nil, aby wskazać brak obiektu.

Możesz używać zarówno nil jak i [NSNUll null] do sprawdzania.

To pomoże Ci zrozumieć różnicę między nil, NIL i null.

Poniższy link może Ci w jakiś sposób pomóc:

Http://nshipster.com/nil/

Nil - > literalna wartość null dla obiektów Objective-C.

Nil - > literalna wartość null dla klas Objective-C.

Null - > literalna wartość null dla wskaźników C.

NSNULL - > singleton obiekt używany do reprezentowania null.

Zasadniczo: nil: wskaźnik null na obiekcie i null: is for other type pointer

Nil jest wskaźnikiem obiektu do niczego. Chociaż semantycznie różnią się od NULL, są technicznie równoważne do siebie.

Na poziomie frameworku, Foundation Definiuje NSNull, która definiuje metodę klasy +null, która zwraca obiekt singleton NSNull. NSNull różni się od nil lub NULL tym, że jest to Rzeczywista obiekt , zamiast wartości zerowej.

DODATKOWO, w Fundacja / NSObjCRuntime.H, Nil jest zdefiniowana jako klasa Wskaźnik do niczego.

Zapoznaj się z tym, aby uzyskać więcej informacji - nil / Nil / NULL / NSNull