Składnia funkcji C, typy parametrów deklarowane po liście parametrów

Interesująca jest również różnica w konwencji wywołania funkcji Z, oraz funkcji bez prototypu. Rozważmy definicję starego stylu:

void f(a)
 float a; {
 /* ... */
}

W tym przypadku konwencja wywołania polega na tym, że wszystkie argumenty są promowane przed przekazaniem ich do funkcji. Jeśli więc f otrzyma double, ale parametr ma typ float (co jest doskonale poprawne), kompilator musi emitować kod, który konwertuje double na float przed wykonaniem funkcji.

Jeśli dołączenie prototypu, kompilator nie robi już takich automatycznych promocji i wszelkie przekazywane dane są konwertowane do typów parametrów prototypu, jak gdyby przez przypisanie. Tak więc następujące rzeczy nie są legalne i skutkują niezdefiniowanym zachowaniem:

void f(float a);
void f(a)
  float a; {

}

W tym przypadku definicja funkcji przekształciłaby Podany parametr z double (promowana forma) na float, ponieważ definicja jest w starym stylu. Ale parametr został przedstawiony jako float, ponieważ funkcja ma prototyp. Twoje opcje rozwiązania sprzeczności są następujące:

// option 1
void f(double a);
void f(a)
  float a; {

}

// option 2
// this declaration can be put in a header, but is redundant in this case, 
// since the definition exposes a prototype already if both appear in a 
// translation unit prior to the call. 
void f(float a); 

void f(float a) {

}

Opcja 2 powinna być preferowana, jeśli masz wybór, ponieważ usuwa starą definicję stylu z przodu. Jeśli takie sprzeczne typy funkcji dla funkcji pojawiają się w tej samej jednostce translacyjnej, kompilator zazwyczaj ci o tym powie (ale nie jest to wymagane). Jeśli takie sprzeczności pojawią się w wielu jednostkach tłumaczeniowych, błąd prawdopodobnie pozostanie niezauważony i może spowodować trudne do przewidzenia błędy. On najlepiej unikać tych starych definicji stylu.

Jest to tzw. deklaracja K&R style lub old-style.

Zauważ, że deklaracja ta jest znacząco odmienna od współczesnej deklaracji. Deklaracja K & R nie wprowadza prototypu dla funkcji, co oznacza, że nie wystawia typów parametrów na Zewnętrzny kod.

Chociaż stara składnia definicji funkcji nadal działa (z ostrzeżeniami, jeśli zapytasz kompilatora), używanie ich nie zapewnia prototypów funkcji.
Bez prototypów funkcji kompilator nie sprawdzi, czy funkcje są wywoływane poprawnie.

#include <stdio.h>
int foo(c)
int c;
{ return printf("%d\n", c); }

int bar(x)
double x;
{ return printf("%f\n", x); }

int main(void)
{
    foo(42); /* ok */
    bar(42); /* oops ... 42 here is an `int`, but `bar()` "expects" a `double` */
    return 0;
}

Gdy program jest uruchomiony, wyjście na moim komputerze jest

$ gcc proto.c
$ gcc -Wstrict-prototypes proto.c
proto.c:4: warning: function declaration isn’t a prototype
proto.c:10: warning: function declaration isn’t a prototype
$ ./a.out
42
0.000000

Nie ma różnicy, po prostu jest to stara składnia deklaracji funkcji w C -- została użyta przed ANSI. Nigdy nie pisz takiego kodu, chyba że planujesz dać go znajomym z lat 80. . Ponadto, nigdy nie zależą od niejawnych założeń typu (Jak sugeruje inna odpowiedź)

To taka sama, ale stara moda. Pewnie zauważyłeś, że to jakiś stary, legacy kod.