Dlaczego printf nie spłukuje się po wywołaniu, chyba że znak nowej linii znajduje się w łańcuchu formatu?

Nie, to nie zachowanie POSIX, to zachowanie ISO (cóż, to to zachowanie POSIX, ale tylko o ile jest zgodne z ISO).

Standardowe wyjście jest buforowane liniowo, jeśli można je wykryć w odniesieniu do urządzenia interaktywnego, w przeciwnym razie jest w pełni buforowane. Są więc sytuacje, w których printf nie będzie spłukiwać, nawet jeśli otrzyma nową linię do wysłania, takie jak:

myprog >myfile.txt

To ma sens dla wydajności, ponieważ, jeśli jesteś interakcji z użytkownikiem, prawdopodobnie chcą zobaczyć każdy Kolejka Jeśli wysyłasz dane wyjściowe do pliku, najprawdopodobniej nie ma Użytkownika na drugim końcu(choć nie jest to niemożliwe, może on śledzić plik). Teraz możesz argumentować, że użytkownik chce zobaczyć każdą postać, ale są z tym dwa problemy.

Jak sobie z tym poradzić, jeśli fflush (stdout) po każdym wywołaniu wyjściowym, które chcesz natychmiast zobaczyć, to rozwiąże problem.

Alternatywnie, możesz użyć setvbuf przed uruchomieniem na stdout, aby ustawić go na unbuffered i nie będziesz musiał martwić się o dodanie wszystkich linii fflush do kodu:

setvbuf (stdout, NULL, _IONBF, BUFSIZ);

Po prostu pamiętaj może to mieć znaczny wpływ na wydajność, jeśli wysyłasz wyjście do pliku. Należy również pamiętać, że wsparcie dla tego jest zdefiniowane w implementacji, a nie gwarantowane przez standard.

Sekcja ISO C99 7.19.3/3 jest odpowiednim bitem:

Gdy strumień jest niebuforowany , znaki powinny pojawić się ze źródła lub w miejscu docelowym tak szybko, jak to możliwe. W przeciwnym razie znaki mogą być gromadzone i przesyłane do lub ze środowiska hosta jako blok.

Gdy strumień jest w pełni buforowany, znaki są przeznaczone do przesyłania do lub ze środowiska hosta jako blok, gdy bufor jest wypełniony.

Gdy strumień jest buforem linii , znaki są przeznaczone do przesyłania do lub ze środowiska hosta jako blok, gdy napotkany jest znak nowej linii.

Ponadto znaki są przeznaczone do przesyłania jako blok do środowiska hosta, gdy bufor jest wypełniony, gdy dane wejściowe są wymagane w strumieniu niebuforowanym lub gdy dane wejściowe są wymagane w strumieniu buforowanym, który wymaga transmisji znaków ze środowiska hosta.

Wsparcie dla tych cech jest zdefiniowane w implementacji i może być wpływane za pomocą funkcji setbuf i setvbuf.

Prawdopodobnie tak jest z powodu wydajności i dlatego, że jeśli masz wiele programów piszących do jednego TTY, w ten sposób nie masz znaków na linii przeplatanych. Więc jeśli program A i B są wysyłane, Zwykle otrzymujesz:

program A output
program B output
program B output
program A output
program B output

proprogrgraam m AB  ououtputputt
prproogrgram amB A  ououtputtput
program B output

Zauważ, że nie jest nawet zagwarantowane spłukiwanie na nowej linii, więc powinieneś spłukać wyraźnie, jeśli spłukiwanie ma dla Ciebie znaczenie.

Aby natychmiast spłukać wywołanie fflush(stdout) LUB fflush(NULL) (NULL czyli spłukać wszystko).

Uwaga: biblioteki uruchomieniowe Microsoft nie obsługują buforowania linii, więc printf("will print immediatelly to terminal"):

Http://msdn.microsoft.com/en-us/library/86cebhfs.aspx

Stdout jest buforowany, więc zostanie wyświetlony dopiero po wydrukowaniu nowej linii.

Aby uzyskać natychmiastowe wyjście, albo:

1. Drukuj na stderr.
2. aby stdout nie był buforowany.

Domyślnie, stdout jest buforowany w linii, stderr nie jest buforowany, a plik jest całkowicie buforowany.

Możesz zamiast tego użyć fprintf na stderr, który nie jest buforowany. Albo możesz spłukać stdout, kiedy chcesz. Możesz też ustawić stdout na unbuffered.

Użyj setbuf(stdout, NULL);, aby wyłączyć buforowanie.