Zachowanie ostatecznej metody statycznej

Metody statyczne nie mogą być nadpisane

Statyczne metody należą do klasy, nie do instancji.

A.ts() i B.ts() zawsze będą osobnymi metodami.

Prawdziwy problem polega na tym, że Java pozwala wywoływać statyczne metody na obiekcie instancji. Statyczne metody z tym samym podpisem z klasy nadrzędnej są hidden , gdy są wywoływane z instancji podklasy. Nie można jednak nadpisać / ukryć ostatecznych metod .

Można by pomyśleć, że komunikat o błędzie użyje słowa Ukryty zamiast overridden...

Możesz znaleźć się w sytuacji, aby myśleć o uczynieniu statycznej metody ostateczną, biorąc pod uwagę następujące kwestie:]}

Posiadające następujące klasy:

class A {
    static void ts() {
        System.out.print("A");
    }
}
class B extends A {
    static void ts() {
        System.out.print("B");
    }
}

Teraz 'poprawnym' sposobem wywoływania tych metod będzie

A.ts();
B.ts();

Co skutkowałoby AB, ale można również wywoływać metody na instancjach:

A a = new A();
a.ts();
B b = new B();
b.ts();

Co skutkowałoby również AB.

Rozważ teraz, co następuje:

A a = new B();
a.ts();

Które by wydrukowały A. To może zaskoczyć. ty, ponieważ faktycznie masz obiekt klasy B. Ale ponieważ wywołujesz go z referencji typu A, wywoła A.ts(). Możesz wydrukować B z następującym kodem:

A a = new B();
((B)a).ts();

W obu przypadkach obiekt, który posiadasz, pochodzi z klasy B. Ale w zależności od wskaźnika wskazującego na obiekt, wywołasz metodę z A lub z B.

Załóżmy, że jesteś twórcą klasy A i chcesz zezwolić na podklasowanie. Ale naprawdę chcesz metoda ts(), kiedykolwiek wywołana, nawet z podklasy, robi to, co chcesz, aby zrobiła i nie została ukryta przez wersję podklasy. Wtedy możesz zrobić to final i zapobiec ukryciu go w podklasie. I możesz być pewien, że poniższy kod wywoła metodę z twojej klasy A:

B b = new B();
b.ts();

Ok, przyznaję, że jest to w jakiś sposób skonstruowane, ale może to mieć sens w niektórych przypadkach.

Nie należy wywoływać metod statycznych na instancjach, lecz bezpośrednio na klasach - więc nie będziesz miał tego problemu. Na przykład IntelliJ IDEA wyświetli ostrzeżenie, jeśli wywołasz statyczną metodę na instancji, a także jeśli uczynisz statyczną metodę ostateczną.

Metoda ts () w B nie nadpisuje metody ts () W A, jest po prostu inną metodą. Klasa B nie widzi metody ts () W A, ponieważ jest statyczna, dlatego może zadeklarować własną metodę o nazwie ts ().

Jeśli jednak metoda jest ostateczna, to kompilator wykryje, że w a znajduje się metoda ts (), która nie powinna być nadpisywana w B.

Myślę, że błąd kompilacji był dość mylący tutaj. Nie powinno było mówić " overridden metoda jest statyczna ostateczna.", ale zamiast tego powinien był powiedzieć "overridden method is final.". Modyfikator statyczny nie ma tu znaczenia.

Statyczna metoda nie może być nadpisana w Javie, w przeciwieństwie do metod niestatycznych. Ale są one dziedziczone jak statyczne i niestatyczne elementy danych. Dlatego nie można utworzyć niestatycznej metody o tej samej nazwie w klasie nadrzędnej

class Writer { 
    public static void doo(){
        System.out.println("sth");
    } 
}
class Author extends Writer{ 
    public void doo(){
        System.out.println("ok"); // error overridden method is static
    }
}

Słowo kluczowe final zapewnia, że określone ciało metody będzie uruchamiane za każdym razem, gdy wywołanie metody zostanie wywołane. Teraz, jeśli w klasie potomnej zostanie utworzona statyczna metoda o tej samej nazwie i zostanie wykonane wywołanie tej metody, zostanie wykonana metoda w podklasie, która nie powinno być tak, jeśli final jest poprzedzone nazwą metody statycznej w klasie nadrzędnej. W związku z tym słowo kluczowe final ogranicza tworzenie metody o tej samej nazwie w klasie potomnej.