Oo JavaScript constructor pattern: neo-classical vs prototypal

Unikam tego wzoru, ponieważ większości ludzi trudniej go odczytać. Generalnie stosuję dwa podejścia:

1. Jeśli mam tylko jeden z czegoś, to używam obiektów anonimowych:

   var MyObject = {
       myMethod: function() {
           // do something
       }
   };
   

2. Dla więcej niż jednego czegoś używam standardowego dziedziczenia prototypowego javascript

   var MyClass = function() {
   };
   MyClass.prototype.myMethod = function() {
       // do something
   };
   
   var myObject = new MyClass();
   

(1) jest znacznie łatwiejszy do odczytania, zrozumienia i napisania. (2) jest bardziej wydajny, gdy istnieje wiele obiektów. Kod crockforda utworzy nową kopię funkcji wewnątrz konstruktora za każdym razem. Zamknięcie ma również minusy trudniejsze do debugowania.

Chociaż tracisz naprawdę prywatne zmienne, to prefixujesz członków rzekomo prywatnych z _ jako konwencją.

this jest to co prawda trudny problem w javascript, ale można go obejść używając .call i .apply, aby go poprawnie skonfigurować. Często używam również var self = this; do tworzenia zmiennej zamykającej, która będzie używana jako this wewnątrz funkcji zdefiniowanych w funkcji członka.

MyClass.prototype.myMethod = function() {
    var self = this;

    // Either
    function inner1() {
        this.member();
    }
    inner1.call(this);

    // Or
    function inner2() {
        self.member();
    }
    inner2();
};

Czy używasz tego typu wzoru konstruktora?

Nope

Czy uważasz to za zrozumiałe?

Masz lepszy?

Nie oglądałem jeszcze rozmowy, ale wkrótce do niej dojdę. do tego czasu nie widzę niebezpieczeństwa używania new i this, A oto dlaczego:

W każdym razie, gdy nie używam jakiegoś frameworka, który obsługuje dziedziczenie automagic (jak dojo.declare), lub pisząc obiekt niezależny od frameworka, obecnie biorę następujące podejdźcie.

Definicja:

var SomeObject = function() {
    /* Private access */
    var privateMember = "I am a private member";
    var privateMethod = bindScope(this, function() {
        console.log(privateMember, this.publicMember);
    });

    /* Public access */
    this.publicMember = "I am a public member";

    this.publicMethod = function() {
        console.log(privateMember, this.publicMember);
    };
    this.privateMethodWrapper = function() {
        privateMethod();
    }
};

Użycie :

var o = new SomeObject();
o.privateMethodWrapper();

Gdzie bindScope jest funkcją użytkową podobną do Dojo 's dojo.hitch lub Prototype' s Function.prototype.bind.

W jego książce nazywa się dziedziczenie funkcjonalne (strona 52). Jeszcze go nie używam. To zrozumiałe, jeśli nauczysz się javascript od Douglasa. Myślę, że nie ma lepszego podejścia. Ten jest dobry bo to:

• Umożliwia programistom tworzenie prywatnych członków

• Zabezpiecza prywatnych członków i eliminuje to W przeciwieństwie do udawania prywatności (prywatni członkowie zaczynają od _)

• Sprawia, że dziedziczenie jest płynne i bez zbędnych kod

Ma jednak pewne wady. Możesz przeczytać więcej na ten temat tutaj: http://www.bolinfest.com/javascript/inheritance.php

Czy używasz tego typu wzoru konstruktora?

Używałem tego wzoru wcześniej, gdy po raz pierwszy uczyłem się JavaScript i natknąłem się na literaturę Douglasa Crockforda.

Czy uważasz to za zrozumiałe?

Tak długo, jak rozumiesz zamknięcia, ta metoda jest jasna.

Masz lepszy?

I ' ve found that metoda prototype / constructor zazwyczaj prowadzi do szybszego czasu budowy, tak, ale niekoniecznie oszczędza czas w odzyskiwaniu. Istnieje dodatkowy koszt korzystania z łańcucha prototypów w celu znalezienia funkcji w porównaniu do posiadania funkcji dołączonej bezpośrednio do używanego obiektu. Więc jeśli wywołujesz wiele funkcji prototypowych, a nie konstruujesz wielu obiektów, bardziej sensowne może być użycie wzoru Crockforda.

Zazwyczaj nie lubię używać zmiennych prywatnych, jeśli nie piszę mój kod dla dużej publiczności. Jeśli jestem z zespołem ludzi, którzy są zdolni do kodowania, mogę ogólnie zaufać, że będą wiedzieli, jak używać mojego kodu, jeśli sam koduję i komentuję. Następnie używam czegoś podobnego do wzoru Crockforda bez prywatnych członków / metod.

Jeśli musimy tworzyć zawsze ten sam rodzaj obiektu, używam raczej prototypowy wzorzec konstruktora , ponieważ pozwala on na współdzielenie metod i właściwości poprzez automatyczną delegację Poprzez prototype chain .

Również możemy zachować Obiekty prywatne; spójrz na to podejście:

var ConstructorName = (function() { //IIFE
    'use strict';

    function privateMethod (args) {}

    function ConstructorName(args) {
        // enforces new (prevent 'this' be the global scope)
        if (!(this instanceof ConstructorName)) {
            return new ConstructorName(args);
        }
        // constructor body
    }

    // shared members (automatic delegation)
    ConstructorName.prototype.methodName = function(args) {
        // use private objects
    };

    return ConstructorName;
}());

Polecam przejrzeć tę odpowiedź, gdzie możemy znaleźć ciekawy sposób na stworzenie funkcji konstruktora: inny sposób tworzenia Javascript Obiekt

Jest to przykład, w którym można użyć podejścia konstruktora prototypowego: Jak utworzyć błąd niestandardowy w JavaScript?

Myślę, że może to pomóc w dyskusji, aby zgłosić tutaj, co jest głównym punktem tego wzorca, jak wyjaśnił Douglas Crockford w swoim filmie prezentacyjnym" Advanced JavaScript".

Głównym celem jest uniknięcie użycia nowego operatora. Ponieważ gdy ktoś zapomni użyć nowego operatora podczas wywoływania funkcji konstruktora obiektów, wtedy elementy obiektów dodane do konstruktora wszystkie trafiają do globalnej przestrzeni nazw. Należy pamiętać, że w tym przypadku nie ma ostrzeżenia o czasie wykonywania lub błędu, który poinformuj o błędzie, globalna przestrzeń nazw po prostu zostaje zanieczyszczona. Okazało się, że ma to poważne konsekwencje dla bezpieczeństwa i jest źródłem wielu trudnych do zdiagnozowania błędów.

To jest główny punkt tego wzoru Powerconstructor.

Część prywatna / uprzywilejowana jest drugorzędna. Można to zrobić w inny sposób. Tak jest, że członkowie prototypu nie są używane.

HTH luKa