Rejestr vs. plik INI do przechowywania ustawień aplikacji konfigurowalnych przez użytkownika

Jeff Atwood ma świetny Artykuł o rejestrze systemu Windows i dlaczego jest lepiej używać .Zamiast tego pliki INI.

Moje życie byłoby o wiele łatwiejsze, gdyby ustawienia poszczególnych aplikacji były przechowywane w miejscu, w którym mógłbym je łatwo zobaczyć, manipulować nimi i tworzyć kopie zapasowe. Powiedzmy... w plikach INI.

• rejestr jest pojedynczym punktem awarii . Dlatego każda wskazówka edycji rejestru, którą kiedykolwiek znajdziesz, zaczyna się od dużego grubego krzyczącego zastrzeżenia o tym, jak można złamać komputer z regedit.
• rejestr jest nieprzezroczysty i binarny . O ile nie lubię podatku od nawiasów kątowych, przynajmniej pliki konfiguracyjne XML są w miarę czytelne dla człowieka i pozwalają na tyle komentarzy, ile uznasz za stosowne.
• rejestr musi być zsynchronizowany z systemem plików . Usuń aplikację bez jej "odinstalowania" i pozostajesz z przestarzałym cruft rejestru. Lub jeśli aplikacja ma źle napisany deinstalator. System plików nie dłuższa dokumentacja-musi być w jakiś sposób zsynchronizowana z rejestrem. To całkowite pogwałcenie Zasady suchości.
• rejestr jest monolityczny . Załóżmy, że chcesz przenieść aplikację na inną ścieżkę na swoim komputerze, a nawet na zupełnie inną maszynę. Powodzenia w wydobywaniu odpowiednich ustawień dla tej jednej konkretnej aplikacji z gigantycznego rejestru tarball. Dana aplikacja ma zazwyczaj dziesiątki ustawień rozrzuconych po całym rejestr.

Zgodnie z dokumentacją dla GetPrivateProfileString , należy użyć rejestru do przechowywania informacji o inicjalizacji.

Jednak, mówiąc Tak, jeśli nadal chcesz używać .pliki ini, a także korzystać ze standardowych interfejsów API profilu (GetPrivateProfileString, WritePrivateProfileString, i tym podobne) w celu uzyskania do nich dostępu, zapewniają wbudowane sposoby automatycznego udostępniania " Wirtualnegopliki ini " wspierane przez rejestr. Win-win!

Jest podobne pytanie tutaj, które obejmuje niektóre z zalet i wad.

Sugerowałbym nie używać rejestru, chyba że aplikacja absolutnie tego potrzebuje. Z mojego zrozumienia, Microsoft stara się zniechęcić do korzystania z rejestru ze względu na elastyczność plików ustawień. Nie polecam też używania .pliki ini, ale zamiast tego używając niektórych wbudowanych funkcji do. NET do zapisywania ustawień użytkownika/aplikacji.

Użycie pliku ini, w tym samym katalogu co aplikacja, umożliwia utworzenie kopii zapasowej w aplikacji. Więc po przeładowaniu systemu operacyjnego, po prostu przywrócić katalog aplikacji i masz swoją konfigurację tak, jak chcesz.

Jest jeszcze jedna zaleta używania pliku INI nad rejestrem, którego nie widziałem: Jeśli użytkownik używa pewnego rodzaju szyfrowania opartego na woluminach/plikach, może łatwo zaszyfrować plik INI. Z rejestru będzie to prawdopodobnie bardziej problematyczne.

Zgadzam się z Danielem. Jeśli jest to duża aplikacja, myślę, że zrobiłbym rzeczy w rejestrze. Jeśli jest to mała aplikacja i chcesz mieć jej aspekty konfigurowalne przez Użytkownika bez tworzenia formularza konfiguracji, przejdź do szybkiego pliku INI.

Zwykle robię parsowanie w ten sposób (Jeśli format w .plik ini to opcja = wartość, 1 w linii, komentarze zaczynające się od#):

static void Parse()
{
    StreamReader tr = new StreamReader("config.ini");
    string line;
    Dictionary<string, string> config = new Dictionary<string, string>();

    while ((line = tr.ReadLine()) != null)
    {
        // Allow for comments and empty lines.
        if (line == "" || line.StartsWith("#"))
            continue;

        string[] kvPair = line.Split('=');

        // Format must be option = value.
        if (kvPair.Length != 2)
            continue;

        // If the option already exists, it's overwritten.
        config[kvPair[0].Trim()] = kvPair[1].Trim();
    }
}

Edit: Przepraszam, myślałem, że określiłeś język. Powyższa implementacja jest w C#.

Jak wskazał Daniel, przechowywanie danych konfiguracyjnych w rejestrze daje możliwość korzystania z szablonów administratora. Oznacza to, że możesz zdefiniować szablon administratora, użyć go w zasadach grupy i zarządzać konfiguracją aplikacji w całej sieci. W zależności od charakteru aplikacji może to być duże dobrodziejstwo.

Istniejące odpowiedzi obejmują dużo ziemi, ale pomyślałem, że wspomnę jeszcze jedną kwestię.

Używam rejestru do przechowywania ustawień systemowych. Oznacza to, że 2 lub więcej programów wymaga dokładnie tego samego ustawienia. Innymi słowy, ustawienie współdzielone przez kilka programów.

We wszystkich innych przypadkach używam lokalnego pliku konfiguracyjnego, który znajduje się w tej samej ścieżce co plik wykonywalny lub o jeden poziom niżej (w katalogu konfiguracyjnym). Powody są już omówione w innych odpowiedziach (przenośne, można być edytowane za pomocą edytora tekstu itp.).

Po co umieszczać systemowe Ustawienia w rejestrze? Cóż, odkryłem, że jeśli ustawienie jest udostępniane, ale używasz lokalnych plików konfiguracyjnych, w końcu duplikujesz ustawienia. Może to oznaczać konieczność zmiany ustawień w wielu miejscach.

Na przykład Program a i Program B wskazują na tę samą bazę danych. Możesz mieć ustawienie rejestru "całego systemu" Dla ciągu połączenia. Jeśli chcesz wskazać inną bazę danych, możesz zmienić łańcuch połączenia w jednym miejscu, a oba programy będą teraz działać przeciwko drugiej bazie danych.

Uwaga-nie ma sensu używać rejestru w ten sposób, jeśli dwa lub więcej programów nie musi używać tych samych wartości. Np. Program A i Program B potrzebują łańcucha połączenia z bazą danych, który maj bądź taki sam, ale nie zawsze. Na przykład chcę, aby Program B używał teraz testowej bazy danych, ale Program A powinien kontynuować korzystanie z produkcyjnej bazy danych.

Z powyższy przykład, możesz mieć pewne ustawienia lokalne nadpisujące ustawienia całego systemu, ale może to być zbyt skomplikowane dla prostych zadań.

Rejestr jest zoptymalizowany pod kątem szybkiego dostępu i łatwej aktualizacji i jest to jedyny sposób na wykonywanie pewnych specyficznych dla systemu Windows rzeczy, takich jak kojarzenie z rozszerzeniem. Możesz zignorować argument o usunięciu jednego katalogu, aby odinstalować program-Windows Vista nie pozwoli Ci modyfikować plików w katalogu Program Files, więc twój config i tak będzie musiał przejść do innego folderu.

Jest ogólne wytyczne dotyczące programowania w systemie Windows - rób rzeczy tak, jak oczekuje Cię Microsoft do, a twoje życie będzie o wiele łatwiejsze.

To powiedziawszy, widzę apelację pliku INI i nie winię nikogo za to, że to rozważa.

Istnieje jedna wada plików ini lub config, która polega na ich zlokalizowaniu, jeśli użytkownik ma możliwość wyboru miejsca instalacji programu.

Inną wadą korzystania z rejestru jest to, że jest to ból, jeśli pracujesz w mieszanym środowisku aplikacji 32 i 64 bitowych, jak systemowe wywołanie dostępu do rejestru będzie losowo (*) Dodać \Wow6432Node\ do ścieżki rejestru, co szalony podczas debugowania.

(*Oczywiście nie losowo, ale bardzo łatwo się zgubić)

Czy Twoja aplikacja jest zainstalowana z programem instalacyjnym, czy tylko "Rozpakuj i uruchom"? W pierwszym przypadku, spójrz na plusy i minusy przedstawione tutaj. Ale dla wyodrębnić i uruchomić, rejestr jest moim zdaniem "no-go", jak ludzie oczekują, aby być w stanie po prostu usunąć folder aplikacji, aby pozbyć się programu.