Co robi typowy./ configure do in Linux?

Uruchamia skrypt, który zazwyczaj tworzy pliki Makefile i " configure.h".

Skrypt jest napisany w lanugage "M4", który jest językiem makr. Makra najwyższego poziomu znajdują się w autoconf.ac lub (w starszych systemach) autoconf.in. te rozszerzają się zawierające makra niższego poziomu, które z kolei rozszerzają się w rzeczywiste testy, które tworzą małe programy lub zadania, aby sprawdzić, jaki masz system.

Na przykład AC_CHECK_HEADER ([myheader.h], ...) może wygenerować mały program w C like:

#include "myheader.h"
int main(int argc, char** argv) {
  return 0;
}

Jeśli program kompiluje, sprawdzanie jest uważane za "przechodzące", w przeciwnym razie "nie powiedzie się". Status takich kontroli często znajduje odzwierciedlenie w konfiguracji.plik H. Podczas sprawdzania, możesz znaleźć linię w config.h to wygląda jak:

#define HAVE_MYHEADER_H 1

Podczas testu, który się nie powiedzie, może wyglądać jak

#define HAVE_MYHEADER_H 0

Po skonfigurowaniu do pracy z autoconf w makrze AM_INIT_AUTOMAKE, plik Makefile może również odwoływać się do wyników testów, jeśli zmienna zawierająca wynik testu jest eksportowane. Tak więc, jeśli potrzebna Biblioteka znajduje się w kilku różnych typowych lokalizacjach, lub składnia "co działa" z jednym ze standardowych narzędzi (takich jak tar, ar, itp.) jest inna, lub preferowane narzędzie nie jest dostępne, plik Makefile będzie w stanie poprawnie zbudować projekt używając różnych lokalizacji biblioteki, innej składni narzędzia lub innego zestawu narzędzi.

Więc gdy mamy do czynienia z projektem Autotools (configure / make / make install) plik Makefile naprawdę nie zawiera wszystko, co niezbędne do budowy projektu, generowane jest z Makefile.in szablon specjalnie dopasowany do Twojego systemu po wpisaniu "configure".

Skrypt configure buduje Makefile z szablonu, zastępując w rzeczy takie jak gdzie chcesz zainstalować kod i jakie definicje są potrzebne do (C, C++, Fortran, ...) kompilator, który służy do budowy programu. Teoretycznie można to wszystko zrobić w jednym kroku, z wyjątkiem tego, że jest tyle różnych konfiguracji możliwych, że łatwiej jest to zrobić etapami. (Na przykład, jeśli budujesz duży program z dostępną maszyną wielordzeniową, możesz określić, że pewien zdarza się wiele kompilacji równoległych, co nie jest problemem, jak rzeczy są skonfigurowane.)