Kiedy makro NULL nie było 0?

Był czas dawno temu, kiedy został wpisany jako ((void*)0) lub inny sposób specyficzny dla maszyny, gdzie ta maszyna nie używała wzorca bitowego.

Niektóre platformy (niektóre maszyny CDC lub Honeywell) miały inny wzorzec bitowy Dla NULL (tj. Nie wszystkie zera), chociaż ISO / ANSI poprawiło to przed ratyfikacją C90, określając, że 0 jest prawidłowym wskaźnikiem NULL w kodzie źródłowym, niezależnie od podstawowego wzorca bitowego. Z C11 6.3.2.3 Pointers /4 (choć, jak wspomniano, to sformułowanie sięga aż do C90):

Wyrażenie stałej całkowitej o wartości 0, lub takie wyrażenie oddane do typu void *, nazywa się stałą wskaźnika null.

W kompilatorach C może rozwinąć się do ' ((void *)0)' (ale nie musi tego robić). Nie działa to w przypadku kompilatorów C++.

Zobacz także C FAQ, który zawiera cały rozdział o wskaźnikach null .

W GNU libio.plik h:

#ifndef NULL
# if defined __GNUG__ && \
(__GNUC__ > 2 || (__GNUC__ == 2 && __GNUC_MINOR__ >= 8))
#  define NULL (__null)
# else
#  if !defined(__cplusplus)
#   define NULL ((void*)0)
#  else
#   define NULL (0)
#  endif
# endif
#endif

Zwróć uwagę na kompilację warunkową _ _ cplusplus. C++ nie może używać ((void*) 0) ze względu na bardziej rygorystyczne zasady dotyczące rzucania wskaźników; standard wymaga, aby NULL było 0. C pozwala na inne definicje NULL.

Kompilatory C zwykle używają ((void *)0). Powodem jest przekazanie NULL do funkcji ze zmiennymi argumentami (lub obecnie rzadko spotykanych, ale wciąż legalnych funkcji bez prototypu). Gdy wskaźniki są większe niż int, 0 będzie tylko promowany do int i dlatego nie będzie poprawnie odczytywany jako wskaźnik.

Kompilatory C++ nie mogą używać tej definicji, ponieważ C++ nie zezwala na niejawne rzucanie z void * (rzucanie 0 do dowolnego wskaźnika jest w specjalnej obudowie). Jednak C++11 wprowadził nowe słowo kluczowe nullptr, które jest null stała wskaźnika typu specjalnego nullptr_t jest domyślnie zamieniana na dowolny typ wskaźnika, ale nie na liczbę. Rozwiązuje to zarówno problem zmiennego argumentu, jak i ukrytego cast i dodatkowo poważniejsze problemy z wyborem przeciążenia (0 z oczywistych powodów wybiera int przeciążenie nad wskaźnikiem pierwszym). Jest to legalne, aby zdefiniować je samodzielnie dla starszych kompilatorów i niektóre kompilatory C++ próbował to w przeszłości.

W nowoczesnym C, void *pointer = 0; oznacza inicjalizację "wskaźnika", aby nie wskazywać niczego. Jest to specyficzne dla platformy, czy jest to osiągane przez ustawienie bitów "wskaźnika" na wszystkie-zero.

W przeszłości to formalne znaczenie " 0 " w kontekście wskaźnika nie zostało ustalone. Konieczne było ustawienie wskaźnika na rzeczywistą wartość, którą Platforma potraktowała jako "nie wskazuje nigdzie". Jako przykład platforma może wybrać jakiś stały adres, który nigdy nie zostanie zmapowany do strony. W tym w przypadku, w starym kompilatorze Platforma mogła zdefiniować NULL jako:

#define NULL ((void*)0xFFFFF000)

Oczywiście dzisiaj nie ma powodu, by nie definiować tego jako ((void*)0).

NULL makro w C rozszerza się do zdefiniowanej w implementacji stałej wskaźnika null. Może to być cokolwiek (ponieważ jest zdefiniowane w implementacji), ale w kontekście wskaźnika efekt jest zawsze taki sam, jak gdyby rozszerzył się do stałej 0.

Nigdy nie było czasu w historii standardowego C, kiedy NULL rozszerzyło się do czegoś konkretnie nie 0, chyba że uznasz (void *) 0 ZA "Nie 0". Ale (void *) 0 dla {[0] } jest szeroko stosowany do dnia dzisiejszego.