Jak używać "< < - " (przypisanie zakresu) W R?

Pomaga myśleć <<- jako odpowiednik assign (Jeśli ustawisz parametr inherits w tej funkcji na TRUE). Zaletą assign jest to, że pozwala określić więcej parametrów (np. środowisko), więc wolę używać assign zamiast <<- w większości przypadków.

Użycie <<- i assign(x, value, inherits=TRUE) oznacza, że "environments of the provided environment are searched until the variable' x ' is methoded."Innymi słowy, będzie przechodzić przez otoczenie w kolejności, aż do wyszukuje zmienną o tej nazwie i do niej ją przypisze. Może to być w ramach funkcji lub w środowisku globalnym.

Aby zrozumieć, do czego służą te funkcje, musisz również zrozumieć środowiska R(np. używając search).

Regularnie korzystam z tych funkcji, gdy uruchamiam dużą symulację i chcę zapisać wyniki pośrednie. Pozwala to na wytworzenie obiektu poza zakresem danej funkcji lub pętli apply. To bardzo pomocne, zwłaszcza jeśli masz jakiekolwiek obawy o nieoczekiwane zakończenie dużej pętli (np. odłączenie bazy danych), w którym to przypadku możesz stracić wszystko w procesie. Byłoby to równoważne zapisywaniu wyników do bazy danych lub pliku podczas długotrwałego procesu, z tym wyjątkiem, że zamiast tego przechowuje wyniki w środowisku R.

Moje główne Ostrzeżenie: bądź ostrożny, ponieważ pracujesz teraz ze zmiennymi globalnymi, zwłaszcza gdy używasz <<-. To znaczy że możesz skończyć z sytuacjami, w których funkcja używa wartości obiektu z otoczenia, kiedy spodziewałeś się, że będzie używać takiej, która została dostarczona jako parametr. Jest to jedna z głównych rzeczy, której programowanie funkcjonalne próbuje uniknąć (zobacz skutki uboczne). Unikam tego problemu, przypisując moje wartości do unikalnych nazw zmiennych (za pomocą pasty z zestawem lub unikalnych parametrów), które nigdy nie są używane w funkcji, ale po prostu używane do buforowania i w razie potrzeby Odzyskaj później (lub wykonaj metaanalizę wyników pośrednich).

Jedno miejsce, gdzie użyłem {[1] } było w prostych GUI za pomocą tcl / tk. Niektóre z początkowych przykładów mają to -- ponieważ musisz dokonać rozróżnienia między zmiennymi lokalnymi i globalnymi dla statefullness. Zobacz na przykład

 library(tcltk)
 demo(tkdensity)

Który używa <<-. W przeciwnym razie zgadzam się z Markiem :) -- wyszukiwarka Google może pomóc.

f <- function(n, x0) {x <- x0; replicate(n, (function(){x <<- x+rnorm(1)})())}
plot(f(1000,0),typ="l")

Operator <<- może być również przydatny dla klas referencyjnych przy pisaniu metod referencyjnych . Na przykład:

myRFclass <- setRefClass(Class = "RF",
                         fields = list(A = "numeric",
                                       B = "numeric",
                                       C = function() A + B))
myRFclass$methods(show = function() cat("A =", A, "B =", B, "C =",C))
myRFclass$methods(changeA = function() A <<- A*B) # note the <<-
obj1 <- myRFclass(A = 2, B = 3)
obj1
# A = 2 B = 3 C = 5
obj1$changeA()
obj1
# A = 6 B = 3 C = 9

W tym temacie chciałbym zaznaczyć, że operator

fortest <- function() {
    mySum <- 0
    for (i in c(1, 2, 3)) {
        mySum <<- mySum + i
    }
    mySum
}

Można oczekiwać, że funkcja zwróci oczekiwaną sumę, 6, ale zamiast tego zwraca 0, a zmienna globalna mySum jest tworzona i przypisywana wartości 3. Nie mogę w pełni wyjaśnić, o co tu chodzi, ale z pewnością ciało pętli for jest , a nie nowym 'poziomem'zakresu. Zamiast tego, wydaje się, że R wygląda poza funkcją fortest, nie może znaleźć zmiennej mySum do przypisania, więc tworzy jedną i przypisuje wartość 1, za pierwszym razem przez pętlę. W kolejnych iteracjach RHS w przypisaniu musi odnosić się do (niezmienionej) wewnętrznej zmiennej mySum, podczas gdy LHS odnosi się do zmiennej globalnej. Dlatego każda iteracja nadpisuje wartość zmiennej globalnej do wartości i, stąd ma wartość 3 przy wyjściu z funkcja.

Mam nadzieję, że to komuś pomoże - to mnie dziwi przez kilka godzin! (BTW, wystarczy wymienić