Jaki jest podstawowy mechanizm syntezy ivar we współczesnym runtime Objective C

Jedną z cech współczesnego (64-bitowego systemu operacyjnego OS X i iPhone OS) runtime Objective C jest możliwość dynamicznego syntetyzowania ivarów przez właściwości bez wyraźnego deklarowania ich w klasie:

@interface MyClass : NSObject {
//  NSString *name; unnecessary on modern runtimes
}

@property (retain) NSStrng *name;

@end

@implementation MyClass

@synthesize name;

@end

W sporej części mojego kodu używam niestandardowych implementacji gettera w celu zainicjalizowania właściwości:

- (NSString *) name {
  if (!name) {
    name = @"Louis";
  }

  return name;
}

Powyższe jest niezgodne z zsyntetyzowanymi ivarami, ponieważ musi uzyskać dostęp do Ivara, który nie jest zadeklarowany w nagłówku. Z różnych powodów chciałbym update a number of my personal framework to use synthesized ivars when built on the modern runtimes, the above code needs to be modified to work with synthesized ivars in to achieve that cel.

Podczas gdy dokumentacja Objective C 2.0 stwierdza, że zsyntetyzowane Accesory w nowoczesnym środowisku uruchomieniowym będą syntetyzować ivar przy pierwszym użyciu. Nie określa, jaki mechanizm niskiego poziomu jest używany do tego celu. Czy to robi class_getInstanceVariable (), są ograniczenia na class_addIvar() czy jest to nieudokumentowana funkcja int on objective C 2.0 runtime? Chociaż mógłbym zaimplementować własną pamięć boczną dla danych wspierających moje właściwości, wolałbym raczej użyć mechanizmu, którego używają syntetyzowane Accesory.