Kiedy system powinien być uwzględniony jako aktor w diagramie przypadków użycia?

Różni ludzie mają różne filozofie na temat prawidłowego modelowania w UML (co nie jest zaskakujące, ponieważ UML został standaryzowany przez Komitet).

Używam aktorów, aby uchwycić każdą "rzecz" (rodzaj osoby, rodzaj systemu), która może wchodzić w interakcję z systemem, który projektuję i znaleźć je przydatne do stworzenia wspólnego zrozumienia wśród wszystkich zainteresowanych stron, jak nowy system będzie wchodzić w interakcje z.

Proponuję stworzyć aktora do wszystkiego, co wiesz, będzie współdziałać z system, i prześledzić tego aktora do wszystkich przypadków użycia, które aktor może wykonać. W ten sposób zyskujesz pełne zrozumienie, kto może zrobić co.

System nigdy nie jest aktorem w modelu przypadków użycia. Musisz pomyśleć o tym, co uruchamia badany system, aby przeprowadzić proces. Sam system jest głupi i nie może uruchomić się do działania. Może być wyzwalany tylko przez użytkownika lub przez czas. Jeśli uważasz, że system uruchamia akcję, to prawdopodobnie przyjdzie czas, że jest aktorem. Na przykład, Proces jest uruchamiany po otrzymaniu wiadomości elektronicznej. Proces jest w pełni zautomatyzowany i jest Nie wywołane przez użytkownika informującego system, że wiadomość dotarła, więc kim jest aktor? To nie system, ale czas. To, co musisz sobie wyobrazić, to to, że istnieje proces szukania nadejścia wiadomości elektronicznej i to jest przeglądanie określonych przedziałów czasowych, np. co sekundę lub co minutę lub raz w miesiącu itp. Dlatego to czas, który uruchamia proces, który działa, gdy wiadomość elektroniczna jest odbierana.