Czy zadeklarowane właściwości wymagają odpowiedniej zmiennej instancji?

W interfejsie można formalnie zadeklarować zmienną instancji pomiędzy klamrami, lub poprzez @property poza klamrami, lub oba. Tak czy inaczej, stają się atrybutami klasy. Różnica polega na tym, że jeśli zadeklarujesz @property, możesz zaimplementować używając @synthesize, który automatycznie koduje Twój getter / setter. Auto-koder setter inicjalizuje liczby całkowite i unosi się do zera, na przykład. Jeśli zadeklarujesz zmienną instancji i nie podasz odpowiadającej jej @property, nie możesz użyć @synthesize i musi napisać własny getter / setter.

Możesz zawsze nadpisać kodowany automatycznie getter/setter, podając swój własny. Zwykle robi się to z właściwością managedObjectContext, która jest leniwie ładowana. W ten sposób deklarujesz swoją managedObjectContext jako właściwość, ale także piszesz metodę -(NSManagedObjectContext *)managedObjectContext. Przypomnijmy, że metoda, która ma taką samą nazwę jak zmienna/właściwość instancji, jest metodą "getter".

Metoda deklaracji @property umożliwia również inne opcje, takie jak retain i readonly, które metoda deklaracji zmiennej instancji nie. Zasadniczo, ivar jest stary sposób, i @property rozszerza go i czyni go bardziej fantazyjne/łatwiejsze. Możesz odnosić się do obu używając jaźni. prefiks, czy nie, nie ma znaczenia, o ile nazwa jest unikalna dla tej klasy. W przeciwnym razie, jeśli twoja superclass ma taką samą nazwę nieruchomości, jak ty, musisz powiedzieć albo jak self.name lub super.name w celu określenia, o której nazwie mówisz.

W ten sposób zobaczysz coraz mniej ludzi deklaruje ivar s pomiędzy klamrami, a zamiast tego przesuwa się w kierunku podania @property, a następnie wykonuje @synthesize. Nie można wykonać @synthesize w swojej implementacji bez odpowiedniego @property. Syntezator wie tylko, jaki jest typ atrybutu ze specyfikacji @property. Instrukcja synthesize pozwala również na zmianę nazwy właściwości, dzięki czemu można odwoływać się do właściwości za pomocą jednej nazwy (skrótu) w kodzie, ale poza nim w.plik H używa pełnej nazwy. Jednak z naprawdę fajnym autouzupełnianiem że XCode ma teraz, jest to mniej korzyści, ale nadal istnieje.

Mam nadzieję, że to pomoże wyjaśnić całe zamieszanie i dezinformację, które krążą wokół.

Działa w obie strony, ale jeśli nie zadeklarujesz ich w nawiasach klamrowych, nie zobaczysz ich wartości w debuggerze w xcode.

Z Dokumentacji:

Ogólnie zachowanie właściwości jest identyczne zarówno w nowoczesnych, jak i starszych środowiskach wykonawczych (patrz "wersje uruchomieniowe i platformy" w Objective-C Runtime Programming Guide). Jest jedna zasadnicza różnica: nowoczesny runtime obsługuje syntezę zmiennych instancji, podczas gdy starszy runtime nie.

Aby @synthesize działał w legacy runtime, musisz podać zmienną instancyjną o tej samej nazwie i zgodnym typie Właściwości lub określa inną istniejącą zmienną instancji w instrukcji @ synthesize. W nowoczesnym środowisku uruchomieniowym, jeśli nie podasz zmiennej instancji, kompilator doda ją za Ciebie.

Jeśli używasz XCode 4.4 lub nowszego, wygeneruje to zmienną instancji syntetyzującą kod dla Ciebie.

Musisz tylko zadeklarować właściwości jak poniżej; wygeneruje to kod syntezujący i zmienną instancji deklarującą kod dla Ciebie.

@property (nonatomic, strong) NSString *name;

Wygeneruje kod syntezujący jako

@synthesize name = _name;

I możesz uzyskać dostęp do zmiennej instancji za pomocą _name jest to podobne do declare

NSString* _name

Ale jeśli zadeklarujesz właściwość tylko do odczytu to tak jak

@property (nonatomic, strong, readonly) NSString *name;

Wygeneruje kod

@synthesize name;

Lub

@synthesize name = name; 

Więc powinieneś uzyskać dostęp do natychmiastowej nazwy zmiennej bez prefiksu "_" w dowolny sposób możesz napisać własny kod syntezujący, a kompilator wygeneruje kod dla Ciebie. możesz napisać

@synthesize name = _name;

Język Programowania Objective-C: Property Implementation Directives

Istnieją różnice w zachowaniu syntezy accesora, które zależą od runtime (patrz także "różnica Runtime"):

• Dla starszych czasów uruchamiania zmienne instancji muszą być już zadeklarowane w bloku @ interface bieżącej klasy. Jeśli istnieje zmienna instancyjna o tej samej nazwie co właściwość, a jej typ jest zgodny z typem właściwości, to used-w przeciwnym razie pojawia się błąd kompilatora.

• W przypadku nowoczesnych środowisk uruchomieniowych (patrz" wersje uruchomieniowe i platformy " w podręczniku programowania uruchomieniowego Objective-C) zmienne instancji są syntetyzowane w razie potrzeby. Jeśli zmienna instancyjna o tej samej nazwie już istnieje, jest używana.