Zakresy w pętlach Pythona "dla"

Python nie posiada bloków, podobnie jak niektóre inne języki (takie jak C / C++ czy Java). Dlatego Jednostka zasięgu w Pythonie jest funkcją.

A naprawdę przydatny przypadek ponieważ jest to gdy używasz enumerate i chcesz mieć całkowitą liczbę na końcu:

for count, x in enumerate(someiterator, start=1):
    dosomething(count, x)
print "I did something {0} times".format(count)

Kolejna rzecz, o której należy pamiętać: w Pythonie 2, zmienne w składaniu list również są wyciekane:

>>> [x**2 for x in range(10)]
[0, 1, 4, 9, 16, 25, 36, 49, 64, 81]
>>> x
9

Ale to samo nie dotyczy Pythona 3.

Jeśli masz instrukcję break w pętli (i chcesz użyć później wartości iteracji, być może do pobrania z powrotem, indeksowania czegoś lub nadania statusu), zapisuje ci to jedną linię kodu i jedno przypisanie, więc jest wygoda.

[[0]}jednym z podstawowych wpływów Pythona jest ABC , język opracowany w Holandii do nauczania koncepcji programowania dla początkujących. Twórca Pythona, Guido van Rossum, pracował nad ABC przez kilka lat w latach 80. Nie wiem prawie nic o ABC, ale ponieważ jest przeznaczony dla początkujących, przypuszczam, że musi mieć ograniczoną liczbę zakresów, podobnie jak wczesne podstawy.

Na początek, gdyby zmienne były lokalne dla pętli, pętle te byłyby bezużyteczne dla większości programów w świecie rzeczywistym.

W obecnej sytuacji:

# Sum the values 0..9
total = 0
for foo in xrange(10):
    total = total + foo
print total

Daje 45. Teraz zastanów się, jak działa przypisanie w Pythonie. Jeśli zmienne pętli były ściśle lokalne:

# Sum the values 0..9?
total = 0
for foo in xrange(10):
    # Create a new integer object with value "total + foo" and bind it to a new
    # loop-local variable named "total".
    total = total + foo
print total

Daje 0, Ponieważ total wewnątrz pętli po przypisaniu nie jest tą samą zmienną, co total poza pętlą. Nie byłoby to optymalne lub oczekiwane zachowanie.