Umieszczanie oddzielnych pakietów Pythona w tej samej przestrzeni nazw?

Czy istnieje lepszy sposób, aby to osiągnąć, a może zupełnie inne podejście do powyższego problemu dystrybucji?

Na przykład możesz mieć rozszerzenie funkcjonalności w zupełnie innym pakiecie, ale pozwala na wprowadzanie klas do podstawowego frameworka przez określony interfejs. np. myframework/__init__.py zawiera podstawowe opakowanie aplikacji:

class MyFramework(object):
    """A bare MyFramework, I only hold a person's name
    """
    _addons= {}
    @staticmethod
    def addAddon(name, addon):
        MyFramework._addons[name]= addon

    def __init__(self, person):
        self.person= person
        for name, addon in MyFramework._addons.items():
            setattr(self, name, addon(self))

Wtedy można mieć funkcjonalność rozszerzenia w myexts/helloer.py, który przechowuje odniesienie do swojej' owner 'lub' outer ' instancji klasy MyFramework:

class Helloer(object):
    def __init__(self, owner):
        self.owner= owner
    def hello(self):
        print 'hello '+self.owner.person

import myframework
myframework.MyFramework.addAddon('helloer', Helloer)

Więc teraz, jeśli tylko "zaimportujesz myframework", otrzymasz tylko podstawową funkcjonalność. Ale jeśli również "import myexts.helloer " otrzymujesz również możliwość wywołania MyFramework.Witam.Witam;) Oczywiście można również zdefiniować protokoły dla addonów do interakcji z podstawowym zachowaniem frameworka i ze sobą nawzajem. Można również robić takie rzeczy, jak Klasy wewnętrzne, które podklasa frameworka może nadpisać w celu dostosowania bez konieczności malpowania-patch klas, które mogą mieć wpływ na inne aplikacje, jeśli potrzebujesz tego poziomu złożoności.

Takie zachowanie może być użyteczne, ale zazwyczaj irytująca praca nad dostosowaniem kodu na poziomie modułu, który już musisz dopasować do tego modelu.