Jak wstawić zera do łańcucha?

Wystarczy użyć metody rjust obiektu string.

Ten przykład utworzy ciąg znaków o długości 10 znaków, wypełniając w razie potrzeby.

>>> t = 'test'
>>> t.rjust(10, '0')
>>> '000000test'

Oprócz zfill, możesz użyć ogólnego formatowania ciągu znaków:

print(f'{number:05d}') # (since Python 3.6), or
print('{:05d}'.format(number)) # or
print('{0:05d}'.format(number)) # or (explicit 0th positional arg. selection)
print('{n:05d}'.format(n=number)) # or (explicit `n` keyword arg. selection)
print(format(number, '05d'))

Dokumentacja dla formatowania łańcuchów i F-ciągów .

Dla Pythona 3.6 + używanie ciągów f:

>>> i = 1
>>> f"{i:0>2}"  # Works for both numbers and strings.
'01'
>>> f"{i:02}"  # Works only for numbers.
'01'

Dla Pythona 2 do Pythona 3.5:

>>> "{:0>2}".format("1")  # Works for both numbers and strings.
'01'
>>> "{:02}".format(1)  # Works only for numbers.
'01'

>>> '99'.zfill(5)
'00099'
>>> '99'.rjust(5,'0')
'00099'

Jeśli chcesz odwrotnie:

>>> '99'.ljust(5,'0')
'99000'

str(n).zfill(width) będzie współpracować z string s, int s, float s... i jest Python 2. x i 3.x kompatybilny:

>>> n = 3
>>> str(n).zfill(5)
'00003'
>>> n = '3'
>>> str(n).zfill(5)
'00003'
>>> n = '3.0'
>>> str(n).zfill(5)
'003.0'

Jaki jest najbardziej pythoniczny sposób na umieszczenie ciągu liczbowego z zerami w lewo, tzn., że ciąg liczbowy ma określoną długość?

str.zfill ma to na celu:

>>> '1'.zfill(4)
'0001'

Zauważ, że jest przeznaczony do obsługi ciągów liczbowych zgodnie z wymaganiami i przenosi + lub - na początek łańcucha:

>>> '+1'.zfill(4)
'+001'
>>> '-1'.zfill(4)
'-001'

Oto pomoc na str.zfill:

>>> help(str.zfill)
Help on method_descriptor:

zfill(...)
    S.zfill(width) -> str

    Pad a numeric string S with zeros on the left, to fill a field
    of the specified width. The string S is never truncated.

Wydajność

Jest to również najbardziej wykonawca metod alternatywnych:

>>> min(timeit.repeat(lambda: '1'.zfill(4)))
0.18824880896136165
>>> min(timeit.repeat(lambda: '1'.rjust(4, '0')))
0.2104538488201797
>>> min(timeit.repeat(lambda: f'{1:04}'))
0.32585487607866526
>>> min(timeit.repeat(lambda: '{:04}'.format(1)))
0.34988890308886766

Aby najlepiej porównać jabłka do jabłek dla metody % (zauważ, że jest ona w rzeczywistości wolniejsza), która w przeciwnym razie obliczy wstępnie:

>>> min(timeit.repeat(lambda: '1'.zfill(0 or 4)))
0.19728074967861176
>>> min(timeit.repeat(lambda: '%04d' % (0 or 1)))
0.2347015216946602

Wdrożenie

Trochę poszperałem, znalazłem implementację metody zfill W Objects/stringlib/transmogrify.h:

static PyObject *
stringlib_zfill(PyObject *self, PyObject *args)
{
    Py_ssize_t fill;
    PyObject *s;
    char *p;
    Py_ssize_t width;

    if (!PyArg_ParseTuple(args, "n:zfill", &width))
        return NULL;

    if (STRINGLIB_LEN(self) >= width) {
        return return_self(self);
    }

    fill = width - STRINGLIB_LEN(self);

    s = pad(self, fill, 0, '0');

    if (s == NULL)
        return NULL;

    p = STRINGLIB_STR(s);
    if (p[fill] == '+' || p[fill] == '-') {
        /* move sign to beginning of string */
        p[0] = p[fill];
        p[fill] = '0';
    }

    return s;
}

Najpierw parsuje argument pozycyjnie, co oznacza, że nie pozwala na argumenty słów kluczowych:

>>> '1'.zfill(width=4)
Traceback (most recent call last):
  File "<stdin>", line 1, in <module>
TypeError: zfill() takes no keyword arguments

Wtedy sprawdza, czy ma taką samą lub dłuższą długość, w takim przypadku zwraca ciąg znaków.

>>> '1'.zfill(0)
'1'

zfill wywołania pad (ta pad funkcja jest również wywoływana przez ljust, rjust, i center również). To w zasadzie kopiuje zawartość do nowego ciągu i wypełnia wyściółkę.

static inline PyObject *
pad(PyObject *self, Py_ssize_t left, Py_ssize_t right, char fill)
{
    PyObject *u;

    if (left < 0)
        left = 0;
    if (right < 0)
        right = 0;

    if (left == 0 && right == 0) {
        return return_self(self);
    }

    u = STRINGLIB_NEW(NULL, left + STRINGLIB_LEN(self) + right);
    if (u) {
        if (left)
            memset(STRINGLIB_STR(u), fill, left);
        memcpy(STRINGLIB_STR(u) + left,
               STRINGLIB_STR(self),
               STRINGLIB_LEN(self));
        if (right)
            memset(STRINGLIB_STR(u) + left + STRINGLIB_LEN(self),
                   fill, right);
    }

    return u;
}

Po wywołaniu pad, zfill przesuwa dowolny pierwotnie poprzedzający + lub - na początek łańcucha.

Zauważ, że dla oryginalnego ciągu rzeczywiście być liczbowe nie jest "required": {]}

>>> '+foo'.zfill(10)
'+000000foo'
>>> '-foo'.zfill(10)
'-000000foo'

Dla tych, którzy przyszli tutaj, aby zrozumieć, a nie tylko szybką odpowiedź. Robię to specjalnie dla strun czasu:

hour = 4
minute = 3
"{:0>2}:{:0>2}".format(hour,minute)
# prints 04:03

"{:0>3}:{:0>5}".format(hour,minute)
# prints '004:00003'

"{:0<3}:{:0<5}".format(hour,minute)
# prints '400:30000'

"{:$<3}:{:#<5}".format(hour,minute)
# prints '4$$:3####'

Symbole"0" co zastąpić "2", domyślnie jest pusta spacja

">" symbole wyrównują wszystkie znaki 2 " 0 " po lewej stronie łańcucha

": "symbole formula_spec

Podczas używania Pythona >= 3.6, najczystszym sposobem jest użycie f-stringów z formatowaniem łańcuchów :

>>> s = f"{1:08}"  # inline with int
>>> s
'00000001'

>>> s = f"{'1':0>8}"  # inline with str
>>> s
'00000001'

>>> n = 1
>>> s = f"{n:08}"  # int variable
>>> s
'00000001'

>>> c = "1"
>>> s = f"{c:0>8}"  # str variable
>>> s
'00000001'

Wolałbym formatowanie za pomocą int, ponieważ tylko wtedy znak jest obsługiwany poprawnie:

>>> f"{-1:08}"
'-0000001'

>>> f"{1:+08}"
'+0000001'

>>> f"{'-1':0>8}"
'000000-1'

width = 10
x = 5
print "%0*d" % (width, x)
> 0000000005

Zobacz dokumentację wydruku dla wszystkich ekscytujących szczegółów!

Aktualizacja dla Pythona 3.x (7,5 lat później)

Ostatnia linijka powinna brzmieć:

print("%0*d" % (width, x))

Tzn. print() jest teraz funkcją, a nie deklaracją. Zauważ, że nadal wolę styl Old School printf(), ponieważ, imnsho, czyta się lepiej, i dlatego, że używam tej notacji od stycznia 1980. Coś ... stare psy .. coś, coś ... nowe sztuczki.

Dodaję jak używać int z długości łańcucha w ciągu f, ponieważ nie wygląda na to, że jest zakryty:

>>> pad_number = len("this_string")
11
>>> s = f"{1:0{pad_number}}" }
>>> s
'00000000001'

Dla kodów pocztowych zapisanych jako liczby całkowite:

>>> a = 6340
>>> b = 90210
>>> print '%05d' % a
06340
>>> print '%05d' % b
90210

Szybkie porównanie czasu:

setup = '''
from random import randint
def test_1():
    num = randint(0,1000000)
    return str(num).zfill(7)
def test_2():
    num = randint(0,1000000)
    return format(num, '07')
def test_3():
    num = randint(0,1000000)
    return '{0:07d}'.format(num)
def test_4():
    num = randint(0,1000000)
    return format(num, '07d')
def test_5():
    num = randint(0,1000000)
    return '{:07d}'.format(num)
def test_6():
    num = randint(0,1000000)
    return '{x:07d}'.format(x=num)
def test_7():
    num = randint(0,1000000)
    return str(num).rjust(7, '0')
'''
import timeit
print timeit.Timer("test_1()", setup=setup).repeat(3, 900000)
print timeit.Timer("test_2()", setup=setup).repeat(3, 900000)
print timeit.Timer("test_3()", setup=setup).repeat(3, 900000)
print timeit.Timer("test_4()", setup=setup).repeat(3, 900000)
print timeit.Timer("test_5()", setup=setup).repeat(3, 900000)
print timeit.Timer("test_6()", setup=setup).repeat(3, 900000)
print timeit.Timer("test_7()", setup=setup).repeat(3, 900000)


> [2.281613943830961, 2.2719342631547077, 2.261691106209631]
> [2.311480238815406, 2.318420542148333, 2.3552384305184493]
> [2.3824197456864304, 2.3457239951596485, 2.3353268829498646]
> [2.312442972404032, 2.318053102249902, 2.3054072168069872]
> [2.3482314132374853, 2.3403386400002475, 2.330108825844775]
> [2.424549090688892, 2.4346475296851438, 2.429691196530058]
> [2.3259756401716487, 2.333549212826732, 2.32049893822186]

Innym podejściem byłoby użycie rozumienia listy z sprawdzaniem stanu długości. Poniżej znajduje się demonstracja:

# input list of strings that we want to prepend zeros
In [71]: list_of_str = ["101010", "10101010", "11110", "0000"]

# prepend zeros to make each string to length 8, if length of string is less than 8
In [83]: ["0"*(8-len(s)) + s if len(s) < desired_len else s for s in list_of_str]
Out[83]: ['00101010', '10101010', '00011110', '00000000']

Its ok too:

 h = 2
 m = 7
 s = 3
 print("%02d:%02d:%02d" % (h, m, s))

Więc wyjście będzie: "02:07:03"

Stworzyłem funkcję:

def PadNumber(number, n_pad, add_prefix=None):
    number_str = str(number)
    paded_number = number_str.zfill(n_pad)
    if add_prefix:
        paded_number = add_prefix+paded_number
    print(paded_number)

PadNumber(99, 4)
PadNumber(1011, 8, "b'")
PadNumber('7BEF', 6, "#")

Wyjście:

0099
b'00001011
#007BEF

Można również powtórzyć "0", poprzedzić go do str(n) i uzyskać najbardziej po prawej stronie plaster szerokości. Szybki i brudny wyraz twarzy.

def pad_left(n, width, pad="0"):
    return ((pad * width) + str(n))[-width:]