Python 3.x daje wyraźne rozróżnienie między typami:

• str = '...' literały = ciąg znaków Unicode (Latin-1, UCS-2 lub UCS-4, W zależności od najszerszego znaku w łańcuchu)
• bytes = b'...' literały = ciąg oktetów (liczb całkowitych od 0 do 255)

Jeśli znasz:

• Java lub C#, pomyśl o str jako String i bytes jako byte[];
• SQL, pomyśl o str Jak o NVARCHAR i bytes jako BINARY lub BLOB;
• rejestr systemu Windows, pomyśl o str jako REG_SZ i bytes jako REG_BINARY.

Jeśli znasz C (++), zapomnij o wszystkim, czego się nauczyłeś o char i łańcuchach, ponieważ znak nie jest bajtem. Ten pomysł jest od dawna przestarzały.

Używasz str, Gdy chcesz reprezentować tekst.

print('שלום עולם')

Używasz bytes, gdy chcesz reprezentować dane binarne niskiego poziomu, takie jak struktury.

NaN = struct.unpack('>d', b'\xff\xf8\x00\x00\x00\x00\x00\x00')[0]

Możesz zakodować a str do bytes obiektu.

>>> '\uFEFF'.encode('UTF-8')
b'\xef\xbb\xbf'

I możesz dekodować bytes na str.

>>> b'\xE2\x82\xAC'.decode('UTF-8')
'€'

Ale nie można swobodnie mieszać tych dwóch typów.

>>> b'\xEF\xBB\xBF' + 'Text with a UTF-8 BOM'
Traceback (most recent call last):
  File "<stdin>", line 1, in <module>
TypeError: can't concat bytes to str

Notacja b'...' jest nieco myląca, ponieważ pozwala na podanie bajtów 0x01-0x7f za pomocą znaków ASCII zamiast liczb szesnastkowych.

>>> b'A' == b'\x41'
True

Ale muszę podkreślić, znak nie jest bajtem .

>>> 'A' == b'A'
False

W Pythonie 2.x

Pre-3.0 wersje Pythona brakowało tego rodzaju rozróżnienia między tekstem i dane binarne. Zamiast tego było:

• unicode = u'...' literały = sekwencja znaków Unicode = 3.x str
• str = '...' literały = sekwencje zniekształconych bajtów / znaków
  • zazwyczaj tekst, zakodowany w jakimś nieokreślonym kodowaniu.
  • ale również używane do reprezentowania danych binarnych, takich jak wyjście struct.pack.

W celu ułatwienia 2.x do 3.X transition, literalna składnia b'...' została ponownie zaimportowana do Pythona 2.6, aby umożliwić rozróżnianie ciągów binarnych (które powinny być bytes w 3.x) z ciągów tekstowych (które powinny być str W 3.x). Przedrostek b nie robi nic w 2.x, ale mówi skryptowi 2to3, aby nie konwertował go na ciąg Unicode w 3.x.

Więc tak, b'...' literały w Pythonie mają ten sam cel, co w PHP.

Również, tak z ciekawości, są tam więcej symboli niż b i u, które robią inne rzeczy?

Prefiks r tworzy surowy ciąg znaków (np. r'\t' jest odwrotnym ukośnikiem + t zamiast tabulacji), a potrójne cudzysłowy '''...''' lub """...""" pozwalają na Wielowierszowe literały ciągu.

B oznacza łańcuch bajtów.

Bajty są rzeczywistymi danymi. Ciągi są abstrakcją.

Jeśli posiadasz obiekt wielo-znakowy i przyjmujesz pojedynczy znak, będzie to ciąg znaków, który może mieć więcej niż 1 bajt w zależności od kodowania.

Jeśli wziąłbyś 1 bajt z łańcuchem bajtów, otrzymałbyś pojedynczą 8-bitową wartość od 0-255 i może ona nie reprezentować pełnego znaku, jeśli te znaki ze względu na kodowanie były > 1 bajt.

TBH użyłbym stringów chyba Miałem jakiś konkretny powód niskiego poziomu, aby używać bajtów.

Od strony serwera, jeśli wyślemy jakąkolwiek odpowiedź, zostanie ona wysłana w formie typu byte, więc pojawi się w kliencie jako b'Response from server'

Aby pozbyć się b'....' wystarczy użyć poniższego kodu:

Plik serwera:

stri="Response from server"    
c.send(stri.encode())

Plik klienta:

print(s.recv(1024).decode())

Następnie wydrukuje Response from server

Oto przykład, w którym brak b rzuciłby wyjątek TypeError w Pythonie 3.x

>>> f=open("new", "wb")
>>> f.write("Hello Python!")
Traceback (most recent call last):
  File "<stdin>", line 1, in <module>
TypeError: 'str' does not support the buffer interface

Dodanie prefiksu b rozwiązałoby problem.

Zamienia go w bytes literał (lub str w 2.x) i jest ważny dla 2,6+.

Prefiks rpowoduje, że ukośniki są "niezainterpretowane" (Nie ignorowane, a różnica ma znaczenie).

Oprócz tego, co powiedzieli inni, zauważ, że pojedynczy znak w unicode może składać się z wielu bajtów.

Sposób działania unicode polega na tym, że zastosowano stary format ASCII (7-bitowy kod, który wygląda jak 0xxx xxxx) i dodano sekwencje multi-bajtów gdzie wszystkie bajty rozpoczynają się od 1 (1xxx xxxx), aby reprezentować znaki poza ASCII, tak aby Unicode był kompatybilny wstecz z ASCII.

>>> len('Öl')  # German word for 'oil' with 2 characters
2
>>> 'Öl'.encode('UTF-8')  # convert str to bytes 
b'\xc3\x96l'
>>> len('Öl'.encode('UTF-8'))  # 3 bytes encode 2 characters !
3

Odpowiedź na pytanie brzmi:

data.encode()

I w celu jej dekodowania (usuń b, bo czasami nie potrzebujesz)

Użycie:

data.decode()

Możesz użyć JSON, aby przekonwertować go do słownika

import json
data = b'{"key":"value"}'
print(json.loads(data))

{"klucz": "wartość"}

Piersiówka:

To jest przykład z kolby. Uruchom to na linii terminala:

import requests
requests.post(url='http://localhost(example)/',json={'key':'value'})

W flask/routes.py

@app.route('/', methods=['POST'])
def api_script_add():
    print(request.data) # --> b'{"hi":"Hello"}'
    print(json.loads(request.data))
return json.loads(request.data)

{'klucz': 'wartość'}