Jak zrobić odpowiednik dyrektyw preprocesora w Pythonie?

Napisałem preprocesor Pythona o nazwie pypreprocessor, który robi dokładnie to, co opisujesz.

Źródło i dokumentacja są dostępne na Google Code .

Pakiet można również pobrać/zainstalować za pośrednictwem PYPI .

Oto przykład, aby osiągnąć to, co opisujesz.

from pypreprocessor import pypreprocessor

pypreprocessor.parse()

#define debug

#ifdef debug
print('The source is in debug mode')
#else
print('The source is not in debug mode')
#endif

Pypreprocesor jest zdolny do znacznie więcej niż tylko do wstępnego przetwarzania w locie. Aby zobaczyć więcej przykładów przypadków użycia, sprawdź projekt w Google Kod.

Aktualizacja: więcej informacji o pypreprocessor

Komentowanie linii jest, w przeciwieństwie do ich usuwania, konieczne do zachowania numerów linii na ścieżkach błędów, jeśli moduł wyrzuci wyjątek lub zawiesi się. I nawet posunąłem się tak daleko, aby przepisać błąd traceback, aby zgłosić poprawną nazwę pliku modułu, który się rozbił.

Następnie wygenerowany plik zawierający postprocesorowany kod jest wykonywany w locie.

Plusem stosowania tej metody ponad dodanie kilku poleceń if inline w kodzie jest, nie będzie czasu wykonania zmarnowanego na ocenianie bezużytecznych poleceń, ponieważ skomentowane fragmenty kodu zostaną wyłączone z kompilacji .pliki pyc.

Minusem (i moim pierwotnym powodem utworzenia modułu) jest to, że nie można uruchomić zarówno Pythona 2x, jak i Pythona 3x w tym samym pliku, ponieważ interpreter pythons uruchamia pełną kontrolę składni przed wykonaniem kodu i odrzuci dowolny kod specyficzny dla wersji przed wykonaniem kodu. preprocesor może uruchomić :: sigh::. Moim pierwotnym celem było stworzenie kodu 2x i 3x obok siebie w tym samym pliku, który utworzyłby kod bajtowy w zależności od tego, na czym jest uruchomiony.

Tak czy inaczej, moduł preprocesora jest nadal bardzo przydatny do implementacji powszechnych możliwości przetwarzania wstępnego w stylu C. Preprocesor jest również w stanie przesyłać postprocesor kodu do pliku w celu późniejszego użycia, jeśli chcesz.

Również, jeśli chcesz wygenerować wersja, w której usunięto wszystkie dyrektywy preprocesora, jak również wszystkie wykluczone #ifdefs, jest tak prosta, jak ustawienie flagi w kodzie preprocesora przed wywołaniem parse(). To sprawia, że usuwanie niechcianego kodu z pliku źródłowego konkretnej wersji jest procesem jednoetapowym (zamiast przeszukiwania kodu i ręcznego usuwania instrukcji if).

Podejrzewam, że znienawidzisz tę odpowiedź. Sposób w jaki to robisz w Pythonie to

# code here
if DEBUG:
   #debugging code goes here
else:
   # other code here.

Ponieważ python jest interpreterem, nie ma etapu wstępnego przetwarzania i nie ma szczególnej korzyści z posiadania specjalnej składni.

Możesz użyć preprocesora w Pythonie. Wystarczy uruchomić skrypty przez cpp (C-preprocesor) w katalogu bin. Jednak zrobiłem to z Lua i korzyści płynące z łatwej interpretacji przewyższyły bardziej złożoną kompilację IMHO.

Możesz po prostu użyć normalnych konstrukcji językowych:

DEBUG = True
if DEBUG:
  # Define a function, a class or do some crazy stuff
  def f():
    return 23
else:
  def f():
    return 42

Alternatywną metodą jest użycie skryptu bash do komentowania fragmentów kodu, które są istotne tylko dla debugowania. Poniżej znajduje się przykładowy skrypt, który komentuje wiersze, które zawierają instrukcję '# DEBUG'. Może również usunąć te znaczniki komentarzy ponownie.

if [ "$1" == "off" ]; then
  sed -e '/^#/! {/#DEBUG/ s/^/#/}' -i *.py
  echo "Debug mode to $1"
elif [ "$1" == "on" ]; then
  sed -e '/#DEBUG/ s/^#//' -i *.py
  echo "Debug mode to $1"
else
  echo "usage: $0 on | off"
fi