Dlaczego lista nie ma bezpiecznej metody "get", takiej jak słownik?

To działa, jeśli chcesz pierwszy element, jak my_list.get(0)

>>> my_list = [1,2,3]
>>> next(iter(my_list), 'fail')
1
>>> my_list = []
>>> next(iter(my_list), 'fail')
'fail'

Prawdopodobnie dlatego, że nie miało to większego sensu dla semantyki listy. Możesz jednak łatwo utworzyć własne, podklasując.

class safelist(list):
    def get(self, index, default=None):
        try:
            return self.__getitem__(index)
        except IndexError:
            return default

def _test():
    l = safelist(range(10))
    print l.get(20, "oops")

if __name__ == "__main__":
    _test()

Zamiast używać .get, używanie takich list powinno być ok. Tylko różnica w użytkowaniu.

>>> l = [1]
>>> l[10] if 10 < len(l) else 'fail'
'fail'

Spróbuj tego:

>>> i = 3
>>> a = [1, 2, 3, 4]
>>> next(iter(a[i:]), 'fail')
4
>>> next(iter(a[i + 1:]), 'fail')
'fail'

Napisy do jose.Anioł.jimenez i Gus Bus .

Dla fanów "oneliner" ...

Jeśli chcesz pierwszy element listy lub jeśli chcesz wartość domyślną, jeśli lista jest pusta spróbuj:

liste = ['a', 'b', 'c']
value = (liste[0:1] or ('default',))[0]
print(value)

Zwraca a

I

liste = []
value = (liste[0:1] or ('default',))[0]
print(value)

Zwraca default

Przykłady innych elementów ...

liste = ['a', 'b', 'c']
print(liste[0:1])  # returns ['a']
print(liste[1:2])  # returns ['b']
print(liste[2:3])  # returns ['c']
print(liste[3:4])  # returns []

Z domyślnym fallback ...

liste = ['a', 'b', 'c']
print((liste[0:1] or ('default',))[0])  # returns a
print((liste[1:2] or ('default',))[0])  # returns b
print((liste[2:3] or ('default',))[0])  # returns c
print((liste[3:4] or ('default',))[0])  # returns default

Ewentualnie krótszy:

liste = ['a', 'b', 'c']
value, = liste[:1] or ('default',)
print(value)  # returns a

Wygląda na to, że potrzebujesz przecinka przed znak równości, znak równości i drugi nawias.

Bardziej ogólne:

liste = ['a', 'b', 'c']
f = lambda l, x, d: l[x:x+1] and l[x] or d
print(f(liste, 0, 'default'))  # returns a
print(f(liste, 1, 'default'))  # returns b
print(f(liste, 2, 'default'))  # returns c
print(f(liste, 3, 'default'))  # returns default

Sprawdzone z Python 3.6.0 (v3.6.0:41df79263a11, Dec 22 2016, 17:23:13)

Najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, to przekonwertować listę na dict, a następnie uzyskać do niej dostęp za pomocą metody get:

>>> my_list = ['a', 'b', 'c', 'd', 'e']
>>> my_dict = dict(enumerate(my_list))
>>> print my_dict
{0: 'a', 1: 'b', 2: 'c', 3: 'd', 4: 'e'}
>>> my_dict.get(2)
'c'
>>> my_dict.get(10, 'N/A')

Więc zrobiłem trochę więcej badań nad tym i okazało się, że nie ma nic konkretnego do tego. Podnieciłem się, gdy znalazłem list.index (wartość), zwraca indeks określonego elementu, ale nie ma nic do uzyskania wartości w określonym indeksie. Więc jeśli nie chcesz używać rozwiązania safe_list_get, które moim zdaniem jest całkiem dobre. Oto kilka instrukcji 1 liner if, które mogą wykonać zadanie za Ciebie w zależności od scenariusza:

>>> x = [1, 2, 3]
>>> el = x[4] if len(x) > 4 else 'No'
>>> el
'No'

Możesz również użyć None zamiast 'Nie', co ma więcej sensu.:

>>> x = [1, 2, 3]
>>> i = 2
>>> el_i = x[i] if len(x) == i+1 else None

Również jeśli chcesz uzyskać pierwszy lub ostatni element na liście, działa to

end_el = x[-1] if x else None

Możesz również przekształcić je w funkcje, ale nadal podobało mi się rozwiązanie wyjątku IndexError. Poeksperymentowałem z pomniejszoną wersją rozwiązania safe_list_get i uczyniłem to nieco prostszym (bez domyślnej):

def list_get(l, i):
    try:
        return l[i]
    except IndexError:
        return None

Słowniki służą do wyszukiwania. Warto zapytać, czy wpis istnieje, czy nie. Listy są zwykle iteracyjne. Nie jest powszechne pytanie, Czy L[10] istnieje, ale raczej, czy Długość L wynosi 11.

Ten facet pracował dla mnie:

list_get = lambda l, x: l[x:x+1] and l[x] or 0

Lambdy są świetne dla jednej funkcji pomocniczej typu liner

Dla małych wartości indeksu można zaimplementować

my_list.get(index, default)

Jako

(my_list + [default] * (index + 1))[index]

Jeśli wiesz z góry, co to jest indeks, to można to uprościć, na przykład, jeśli wiedziałeś, że jest 1, to możesz zrobić

(my_list + [default, default])[index]

Ponieważ listy są zapakowane do przodu jedynym przypadkiem, o który musimy się martwić, jest ucieczka z końca listy. Takie podejście blokuje koniec listy z wystarczającą liczbą domyślnych wartości, aby zagwarantować, że indeks jest objęty.

Twój usecase jest w zasadzie istotny tylko przy robieniu tablic i macierzy o stałej długości, tak, że wiesz, jak długo są one przed ręką. W takim przypadku zazwyczaj tworzysz je przed ręcznym wypełnieniem ich None lub 0, tak że w rzeczywistości dowolny indeks, którego użyjesz, już istnieje.

Można powiedzieć Tak: potrzebuję .get() na słownikach dość często. Po dziesięciu latach jako programista w pełnym wymiarze czasu nie sądzę, że kiedykolwiek potrzebowałem go na liście. :)