ASP.NET sterowanie niestandardowe-Composites

Oto kolejna metoda rozszerzenia, której używam do niestandardowego renderowania:

 public static void WriteControls
        (this HtmlTextWriter o, string format, params object[] args)
 { 
    const string delimiter = "<2E01A260-BD39-47d0-8C5E-0DF814FDF9DC>";
    var controls  = new Dictionary<string,Control>();

    for(int i =0; i < args.Length; ++i)
    { 
       var c = args[i] as Control; 
       if (c==null) continue;
       var guid = Guid.NewGuid().ToString();
       controls[guid] = c;
       args[i] = delimiter+guid+delimiter;
    }

    var _strings = string.Format(format, args)
                         .Split(new string[]{delimiter},
                                StringSplitOptions.None);
    foreach(var s in _strings)
    { 
       if (controls.ContainsKey(s)) 
           controls[s].RenderControl(o);
       else 
           o.Write(s);
    }
}

Następnie, aby renderować Niestandardowy kompozyt w metodzie RenderContents () piszę tak:

protected override void RenderContents(HtmlTextWriter o)
{ 
    o.WriteControls
         (@"<table>
               <tr>
                    <td>{0}</td>
                    <td>{1}</td>
               </tr>
             </table>"
            ,Text
            ,control1);
 }

Rob, masz rację. Podejście, o którym wspomniałem, jest rodzajem hybrydy. Zaletą posiadania plików ascx jest to, że w każdym projekcie, który widziałem, projektanci czuliby się najbardziej komfortowo z edytowaniem rzeczywistych znaczników, a z ascx ty i projektant możecie pracować osobno. Jeśli później nie planujesz rzeczywistych zmian CSS/znaczników / projektu w samych kontrolkach, możesz skorzystać z niestandardowej renderowanej kontrolki. Jak powiedziałem, moje podejście jest istotne tylko dla bardziej skomplikowanych scenariuszy (a są to prawdopodobnie tam, gdzie potrzebujesz projektanta :))

Często używam sterowania kompozytowego. Zamiast nadpisywać render lub Rendercontenty, po prostu Przypisz każdej kontroli klasę CssClass i użyj arkuszy stylów. Do wielu kontroli.Dodaj, używam metody rozszerzenia:

//Controls.Add(c1, c2, c3)
static void Add(this ControlCollection coll, params Control[] controls)
 { foreach(Control control in controls) coll.Add(control);
 }

Do szybkiego i brudnego renderowania używam czegoś takiego:

writer.Render(@"<table>
                   <tr><td>{0}</td></tr>
                   <tr>
                       <td>", Text);
control1.RenderControl(writer);
writer.Render("</td></tr></table>");

Do inicjalizacji właściwości sterowania używam składni property initializer:

childControl = new Control {  ID="Foo"
                            , CssClass="class1"
                            , CausesValidation=true;
                           };

Używanie niestandardowych formantów kompozytowych ma punkt w sytuacji, gdy masz dużą aplikację internetową i chcesz ponownie użyć dużych kawałków w wielu miejscach. Następnie dodałbyś tylko kontrolki potomne tych, które rozwijasz, zamiast powtarzać się. Nad dużym projektem pracowałem ostatnio, co zrobiliśmy jest następujące:

• każda kontrola złożona ma kontener. Używany jako owinięty do wszystkiego wewnątrz sterowania.
• każda kontrola złożona ma szablon. Plik ascx (bez dyrektywy ), która zawiera tylko znaczniki dla szablonu.
• kontener (będący kontrolką samą w sobie) jest inicjowany z szablonu.
• kontener eksponuje właściwości dla wszystkich innych kontrolek w szablonie.
Używasz tylko tego.Sterowanie.Dodaj ([the_container]) do kontrolki złożonej.

W rzeczywistości potrzebujesz klasy bazowej, która zajmie się inicjalizacją kontenera z podanym szablonem, a także wyrzuceniem WYJĄTKÓW, gdy Kontrola nie znajduje się w szablonie. Oczywiście może to być przesada w małej aplikacji. Jeśli nie używasz ponownie kodu i znaczników, a chcesz pisać tylko proste kontrolki, lepiej Użyj kontrolek użytkownika.

Być może będziesz w stanie wykorzystać tę technikę, aby ułatwić projektowanie:

Http://aspadvice.com/blogs/ssmith/archive/2007/10/19/Render-User-Control-as-String-Template.aspx

Zasadniczo tworzysz instancję kontrolki użytkownika w czasie wykonywania przy użyciu metody LoadControl, następnie przekazujesz jej jakiś pasek stanu, a następnie dołączasz go do drzewa kontrolek. Więc twoje złożone sterowanie faktycznie będzie działać jak bardziej kontroler, i .plik ascx byłby jak widok.

Zaoszczędzi ci to kłopotu z koniecznością tworzenia instancji całego drzewa kontrolek i stylizacji ich w C#!