Po co zmieniać nazwy syntetyzowanych właściwości w iOS z wiodącymi podkreślnikami? [duplikat]

Jest to artefakt poprzedniej wersji runtime Objective-C.

Pierwotnie, @synthesize było używane do tworzenia metod dostępu, ale runtime nadal wymagało, aby zmienne instancji musiały być bezpośrednio utworzone:

@interface Foo : Bar {
  Baz *_qux;
}

@property (retain) Baz *qux;
@end

@implementation Foo
@synthesize qux = _qux;

- (void)dealloc {
  [_qux release];
  [super dealloc];
}

@end

Ludzie określaliby swoje zmienne instancji, aby odróżnić je od ich właściwości (nawet jeśli Apple nie chce, abyś używał podkreślników, ale to inna sprawa). Można zsyntetyzować właściwość, aby wskazać zmienną instancji. Chodzi jednak o to, że _qux jest zmienną instancyjną, a self.qux (lub [self qux]) jest wiadomością qux wysłaną do obiektu self.

Używamy zmiennej instancji bezpośrednio w -dealloc; użycie metody accessor zamiast tego wyglądałoby tak (choć nie polecam jej, z powodów wyjaśnię krótko):

- (void)dealloc {
  self.qux = nil; // [self setQux:nil];
  [super dealloc];
}

Powoduje to zwolnienie qux, a także zerowanie odniesienia. Ale to może mieć niefortunne skutki uboczne:

• możesz skończyć strzelając nieoczekiwane powiadomienia. Inne obiekty mogą obserwować zmiany qux, które są rejestrowane, gdy do ich zmiany używana jest metoda accessora.
• (nie wszyscy się z tym zgadzają:) Zerowanie wskaźnika tak, jak robi to accessor, może ukryć błędy logiczne w twoim programie. Jeśli kiedykolwiek uzyskujesz dostęp do zmiennej instancji obiektu po obiekt został dealokowany, robisz coś poważnie złego. Ze względu na semantykę Objective-C nil - messaging, będziesz nigdy nie wiadomo, po użyciu accesora do Ustawienia na nil. Gdybyś zwolnił zmienną instancyjną bezpośrednio i nie wyzerował referencji, dostęp do dealokowanego obiektu spowodowałby głośny EXC_BAD_ACCESS.

Późniejsze wersje runtime dodały możliwość syntezy zmiennych instancji oprócz metod accessora. W tych wersjach runtime powyższy kod można zapisać pomijając zmienne instancji:

@interface Foo : Bar
@property (retain) Baz *qux;
@end

@implementation Foo
@synthesize qux = _qux;

- (void)dealloc {
  [_qux release];
  [super dealloc];
}

@end

To rzeczywiście syntetyzuje instancję zmienna na Foo o nazwie _qux, do której dostęp mają komunikaty getter i setter -qux i -setQux:.

Polecam przed tym: JEST Trochę bałagan, ale jest jeden dobry powód, aby użyć podkreślenia; a mianowicie, aby chronić przed przypadkowym bezpośrednim dostępem ivar. Jeśli uważasz, że możesz sobie zaufać, że zapamiętasz, czy używasz surowej zmiennej instancji, czy metody accessora, zrób to w ten sposób:

@interface Foo : Bar
@property (retain) Baz *qux;
@end

@implementation Foo
@synthesize qux;

- (void)dealloc {
  [qux release];
  [super dealloc];
}

@end

Wtedy, gdy chcesz uzyskać bezpośredni dostęp do zmiennej instancji, po prostu powiedz qux (co tłumaczy się na self->qux w składni C, aby uzyskać dostęp do elementu ze wskaźnika). Jeśli chcesz korzystać z metod accessors (które będą powiadamiać obserwatorów i robić inne ciekawe rzeczy, a także uczynić rzeczy bezpieczniejszymi i łatwiejszymi w zakresie zarządzania pamięcią), użyj self.qux ([self qux]) oraz self.qux = blah; ([self setQux:blah]).

Smutne jest to, że przykładowy kod Apple ' a i kod szablonu są do bani. Nigdy nie używaj go jako przewodnika po właściwym stylu Objective-C, a na pewno nigdy nie używaj go jako przewodnika po właściwym Architektura oprogramowania. :)