Jakiego rodzaju nieszczelności automatyczne zliczanie referencji w Objective-C nie zapobiega lub nie minimalizuje?

Podstawowym problemem związanym z pamięcią, o którym musisz pamiętać, są cykle przechowywania. Dzieje się tak, gdy jeden obiekt ma silny wskaźnik do drugiego, ale obiekt docelowy ma silny wskaźnik do oryginału. Nawet jeśli wszystkie inne odniesienia do tych obiektów zostaną usunięte, nadal będą się trzymać siebie nawzajem i nie zostaną zwolnione. Może się to również zdarzyć pośrednio, przez łańcuch obiektów, które mogą mieć ostatni w łańcuchu odsyłający do wcześniejszego obiektu.

Jest z tego powodu istnieją kwalifikatory własności __unsafe_unretained i __weak. Pierwszy z nich nie zachowa żadnego obiektu, na który wskazuje, ale pozostawia możliwość odejścia tego obiektu i skierowania go na złą pamięć, podczas gdy drugi nie zachowuje obiektu i automatycznie ustawia się na nil, gdy jego cel jest dealokowany. Z tych dwóch, {[1] } jest ogólnie preferowany na platformach, które go obsługują.

Możesz użyć tych kwalifikatorów do takich rzeczy jak delegaty, gdzie nie chcesz, aby obiekt aby utrzymać swojego delegata i potencjalnie doprowadzić do cyklu.

Kolejną parą istotnych problemów związanych z pamięcią jest obsługa obiektów Core Foundation i pamięci przydzielanej za pomocą malloc() dla typów takich jak char*. ARC nie zarządza tymi typami, tylko obiektami Objective-C, więc nadal będziesz musiał sobie z nimi poradzić samodzielnie. Podstawowe typy fundamentów mogą być szczególnie trudne, ponieważ czasami muszą być połączone z pasującymi obiektami Objective-C i odwrotnie. Oznacza to, że kontrola musi być przekazywana z powrotem i z powrotem z ARC podczas mostkowania między typami CF i Objective - C. dodano kilka słów kluczowych związanych z tym mostkowaniem, a Mike Ash ma świetny opis różnych przypadków mostkowania w jego długim writeup.

Oprócz tego, istnieje kilka innych, rzadziej występujących, ale wciąż potencjalnie problematycznych przypadków, które opublikowana Specyfikacja jest szczegółowo omawiana.

Wiele z nowych zachowań, opartych na zachowaniu obiekty wokół tak długo, jak istnieje silny wskaźnik do nich, jest bardzo podobny do garbage collection na komputerze Mac. Jednak podstawy techniczne są bardzo różne. Zamiast mieć proces garbage collector, który działa w regularnych odstępach czasu, aby wyczyścić obiekty, na które już nie są wskazywane, ten styl zarządzania pamięcią opiera się na sztywnych regułach zachowania / wydania, których wszyscy musimy przestrzegać w Objective-C.]}

ARC po prostu wykonuje powtarzalne zadania zarządzania pamięcią, które musieliśmy wykonać dla lat i ładuje je do kompilatora, więc już nigdy nie musimy się o nie martwić. W ten sposób nie masz problemów z zatrzymaniem lub profilami pamięci sawtooth na platformach zbieranych ze śmieci. Doświadczyłem obu tych rzeczy w moich śmieciowych aplikacjach Mac i chętnie zobaczę, jak zachowują się pod ARC.

Aby dowiedzieć się więcej na temat garbage collection vs. ARC, Zobacz bardzo interesującą odpowiedź Chrisa Lattnera na liście dyskusyjnej Objective-C, gdzie wymienia wiele zalety ARC nad Objective-C 2.0 garbage collection. Spotkałem się z kilkoma problemami GC, które opisuje.