my ideal cache using guava

Off and on przez ostatnie kilka tygodni próbowałem znaleźć moją idealną implementację pamięci podręcznej przy użyciu Guava MapMaker . Zobacz moje poprzednie dwa pytania tutaj i tutaj aby śledzić mój proces myślowy.

Biorąc to, czego się nauczyłem, moja następna próba porzuci miękkie wartości na rzecz maximumSize i expireAfterAccess:

ConcurrentMap<String, MyObject> cache = new MapMaker()
        .maximumSize(MAXIMUM_SIZE)
        .expireAfterAccess(MINUTES_TO_EXPIRY, TimeUnit.MINUTES)
        .makeComputingMap(loadFunction);

Gdzie

Function<String, MyObject> loadFunction = new Function<String, MyObject>() {
   @Override
   public MyObject apply(String uidKey) {
      return getFromDataBase(uidKey);
   }
};

Jednakże, jedynym problemem, z którym wciąż się borykam, jest to, że ta implementacja będzie eksmitować obiekty, nawet jeśli są one silnie osiągalne, gdy ich czas się skończy. Może to spowodować, że wiele obiektów z tym samym UID będzie krążyć w środowisku, czego nie chcę (wierzę, że to, co próbuję osiągnąć, jest znane jako kanonicalizacja).

Z tego co wiem, jedyną odpowiedzią jest posiadanie dodatkowej mapy, która działa jako interner, którą mogę sprawdzić, czy obiekt danych jest jeszcze w pamięci:

ConcurrentMap<String, MyObject> interner = new MapMaker()
        .weakValues()
        .makeMap();

I funkcja load będzie zmieniony:

Function<String, MyObject> loadFunction = new Function<String, MyObject>() {
   @Override
   public MyObject apply(String uidKey) {
      MyObject dataObject = interner.get(uidKey);
      if (dataObject == null) {
         dataObject = getFromDataBase(uidKey);
         interner.put(uidKey, dataObject);
      }
      return dataObject;
   }
};

Jednak używanie dwóch map zamiast jednej dla pamięci podręcznej wydaje się nieefektywne. Czy istnieje bardziej wyrafinowany sposób podejścia do tego? Ogólnie rzecz biorąc, czy robię to we właściwy sposób, Czy powinienem przemyśleć swoją strategię buforowania?