Powinienem umieścić #! (shebang) w skryptach Pythona, a jaką formę powinien przyjąć?

To tylko kwestia gustu. Dodanie shebang oznacza, że ludzie mogą wywoływać skrypt bezpośrednio, jeśli chcą (zakładając, że jest on oznaczony jako wykonywalny); pominięcie go oznacza tylko, że python musi być wywołane ręcznie.

Efekt końcowy uruchomienia programu nie ma wpływu w żaden sposób; to tylko opcje środków.

Czy powinienem umieścić shebang w moich skryptach Pythona?

Umieść shebang w skrypcie Pythona, aby wskazać:

• ten moduł może być uruchomiony jako skrypt
Czy można go uruchomić tylko na python2, python3 czy jest kompatybilny z Pythonem 2/3]}
• w POSIX jest to konieczne, jeśli chcesz uruchomić skrypt bezpośrednio bez wywoływania python wykonywalnego jawnie

Czy są równie przenośne? Która forma jest używana większość?

Jeśli piszesz shebang ręcznie to Zawsze używaj #!/usr/bin/env python, chyba że masz konkretny powód, aby go nie używać. Ta forma jest rozumiana nawet w systemie Windows (Python launcher).

Uwaga: zainstalowane Skrypty powinny używać określonego pliku wykonywalnego Pythona, np. /usr/bin/python lub /home/me/.virtualenvs/project/bin/python. Jest źle, jeśli niektóre Narzędzia się zepsują, jeśli aktywujesz virtualenv w powłoce. Na szczęście prawidłowy shebang jest tworzony automatycznie w większości przypadków przez setuptools lub narzędzia pakietu dystrybucyjnego (w systemie Windows setuptools może automatycznie generować Skrypty wrapper .exe).

Innymi słowy, jeśli skrypt znajduje się w kasie źródłowej, prawdopodobnie zobaczysz #!/usr/bin/env python. Jeśli jest zainstalowany, to shebang jest ścieżką do konkretnego pliku wykonywalnego Pythona, takiego jak #!/usr/local/bin/python (uwaga: nie powinieneś ręcznie zapisywać ścieżek z tej drugiej kategorii).

Aby wybrać, czy należy używać python, python2, lub python3 w shebang, zobacz PEP 394-polecenie "python" na uniksopodobnych Systemy :

• ... python powinny być używane w linii shebang tylko dla skryptów, które są źródło zgodne zarówno z Pythonem 2 jak i 3.

• W przygotowaniu do ewentualnej zmiany domyślnej wersji Python, Python 2 tylko skrypty powinny być aktualizowane jako źródło kompatybilny z Pythonem 3 lub użyć python2 w linii shebang.

Jeśli masz więcej niż jedną wersję Pythona i skrypt musi działać pod określoną wersją, she-bang może zapewnić, że odpowiednia wersja jest używana, gdy skrypt jest wykonywany bezpośrednio, na przykład:

#!/usr/bin/python2.7

Uwaga skrypt może być nadal uruchamiany przez pełną linię poleceń Pythona lub przez import, w którym to przypadku she-bang jest ignorowany. Ale dla skryptów uruchamianych bezpośrednio, jest to przyzwoity powód, aby użyć she-bang.

#!/usr/bin/env python jest generalnie lepszym podejściem, ale pomaga to w szczególne przypadki.

Zazwyczaj lepiej byłoby stworzyć wirtualne środowisko Pythona, w którym to przypadku generic #!/usr/bin/env python określiłby poprawną instancję Pythona dla virtualenv.

Należy dodać shebang, jeśli skrypt ma być wykonywalny. Powinieneś również zainstalować skrypt z oprogramowaniem instalacyjnym, które modyfikuje shebang do czegoś poprawnego, aby działał na platformie docelowej. Przykładem tego jest distutils i Distribute.

Celem shebang jest, aby skrypt rozpoznał Typ interpretera, gdy chcesz wykonać skrypt z powłoki. W większości przypadków, i nie zawsze, wykonujesz Skrypty dostarczając interpreter zewnętrznie. Przykład użycia: python-x.x script.py

To zadziała, nawet jeśli nie masz shebang declarator.

Pierwszy z nich jest bardziej "przenośny", ponieważ /usr/bin/env zawiera deklarację PATH, która zawiera wszystkie miejsca docelowe, w których wykonywalny jest Twój system / align = "left" /

Uwaga: Tornado nie używa ściśle shebangs, a Django ściśle nie. zależy to od tego, jak wykonujesz główną funkcję Twojej aplikacji.

Również: nie różni się od Pythona.

Czasami, jeśli odpowiedź nie jest bardzo jasna (mam na myśli, że nie możesz zdecydować, czy tak, czy nie), to nie ma to zbyt dużego znaczenia i możesz zignorować problem, dopóki odpowiedź nie będzie jasna.

Jedynym celem #! jest uruchomienie skryptu. Django ładuje źródła samodzielnie i używa ich. Nigdy nie trzeba decydować, jakiego interpretera należy użyć. W ten sposób #! nie ma tu sensu.

Ogólnie, jeśli jest to moduł i nie może być używany jako skrypt, nie ma potrzeby używania #!. Z drugiej strony, źródło modułów często zawiera if __name__ == '__main__': ... z co najmniej trywialnymi testami funkcjonalności. Wtedy #! znów ma sens.

Dobrym powodem używania #! jest używanie zarówno skryptów Pythona 2, jak i Pythona 3-muszą one być interpretowane przez różne wersje Pythona. W ten sposób musisz pamiętać, czego python należy użyć podczas ręcznego uruchamiania skryptu (bez #! wewnątrz). Jeśli masz mieszankę takich skryptów, dobrym pomysłem jest użycie #! wewnątrz, uczynienie ich wykonywalnymi i uruchomienie ich jako plików wykonywalnych (chmod ...).

Podczas korzystania z MS-Windows, #! nie miał sensu -- do niedawna. Python 3.3 wprowadza Windows Python Launcher (py.exe i pyw.exe), który odczytuje linię #!, wykrywa zainstalowane wersje Pythona i używa poprawnej lub wyraźnie żądanej wersji Pythona. Ponieważ rozszerzenie może być powiązane z programem, można uzyskać podobne zachowanie w systemie Windows, jak w przypadku flagi execute w systemach uniksowych.

Kiedy ostatnio zainstalowałem Pythona 3.6.1 na Windows 7, zainstalowałem również program uruchamiający Pythona dla Windows, który ma obsługiwać linię shebang. Jednak okazało się, że program uruchamiający Pythona tego nie zrobił: linia shebang została zignorowana, a Python 2.7.13 był zawsze używany (chyba że wykonałem skrypt używając py -3).

Aby to naprawić, musiałem edytować klucz rejestru systemu Windows HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Classes\Python.File\shell\open\command. To nadal miało wartość

"C:\Python27\python.exe" "%1" %*

Z mojej wcześniejszej instalacji Pythona 2.7. Zmodyfikowałem to wartość klucza rejestru do

"C:\Windows\py.exe" "%1" %*

I przetwarzanie linii Pythona launchera shebang działało jak opisano powyżej.

Odpowiedź: Tylko jeśli planujesz zrobić z niego skrypt wykonywalny z linii poleceń.

Oto procedura:

Zacznij od sprawdzenia WŁAŚCIWEGO ciągu shebang do użycia:

which python

Weź wyjście z tego i dodaj je (za pomocą shebang #!) w pierwszej linii.

Na moim systemie odpowiada Tak:

$which python
/usr/bin/python

Więc twój shebang będzie wyglądał tak:

#!/usr/bin/python

Po zapisaniu, nadal będzie działać jak wcześniej, ponieważ python zobaczy pierwszą linię jako skomentuj.

python filename.py

Aby zrobić z niego polecenie, skopiuj je, aby upuścić rozszerzenie .py.

cp filename.py filename

Powiedz systemowi plików, że będzie to wykonywalne:

chmod +x filename

Aby go przetestować, użyj:

./filename

Najlepszą praktyką jest przeniesienie go gdzieś w ścieżce $, więc wystarczy wpisać nazwę pliku.

sudo cp filename /usr/sbin

W ten sposób będzie działać wszędzie (bez/ przed nazwą pliku)

Użyj najpierw

which python

To da wyjście jako miejsce, w którym znajduje się mój interpreter Pythona (binarny).

Wyjście To może być dowolne, np.

/usr/bin/python

Lub

/bin/python

Teraz odpowiednio wybierz linię shebang i użyj jej.

Do uogólnienia możemy użyć:

#!/usr/bin/env

Lub

#!/bin/env