targetNamespace i xmlns bez prefiksu, jaka jest różnica?

Dla tych, którzy nadal są zdezorientowani, rozważ te trzy XSD. Wszystkie one definiują jeden globalny typ i jedną globalną definicję elementu, która się do niego odwołuje.

Po pierwsze, xsd jak ten zamieszczony powyżej. Używa prefiksu "xsd" dla przestrzeni nazw schematu i domyślnej przestrzeni nazw dla targetNamespace:

<xsd:schema 
  xmlns:xsd="http://www.w3.org/2001/XMLSchema" 
  targetNamespace="http://example.com/" 
  xmlns="http://example.com/">

  <xsd:element name="aGlobalElement" type="aGlobalType"/>

  <xsd:simpleType name="aGlobalType">
    <xsd:restriction base="xsd:string"/>
  </xsd:simpleType>   
</xsd:schema>  

Teraz ten sam xsd, ale definiowanie i używanie prefiksu przestrzeni nazw dla docelowej przestrzeni nazw:

<xsd:schema 
  xmlns:xsd="http://www.w3.org/2001/XMLSchema" 
  targetNamespace="http://example.com/" 
  xmlns:tns="http://example.com/">

  <xsd:element name="aGlobalElement" type="tns:aGlobalType"/>

  <xsd:simpleType name="aGlobalType">
    <xsd:restriction base="xsd:string"/>
  </xsd:simpleType> 
</xsd:schema>  

...i wreszcie wersja, która używa domyślnej przestrzeni nazw zamiast "xsd" dla przestrzeni nazw schematu XML:

<schema 
  xmlns="http://www.w3.org/2001/XMLSchema" 
  targetNamespace="http://example.com/" 
  xmlns:tns="http://example.com/">

  <element name="aGlobalElement" type="tns:aGlobalType"/>

  <simpleType name="aGlobalType">
    <restriction base="string"/>
  </simpleType>
</schema>

Większość autorów schematu wybiera pierwszy lub ostatni, ponieważ jeśli domyślna przestrzeń nazw jest dostępna, możemy równie dobrze użyć jej do czegoś .

Xmlns

Atrybut xmlns Ustawia domyślną przestrzeń nazw opisywanego elementu. Domyślna przestrzeń nazw jest zatem stosowana do wszystkich elementów wewnątrz opisywanego elementu, które nie deklarują jawnie innej przestrzeni nazw dla siebie.

Domyślna przestrzeń nazw jest ustawiona na standardową wartość dla plików WSDL: http://www.w3.org/ns/wsdl

TargetNameSpace

Ten atrybut zawiera Przestrzeń nazw twojego serwisu internetowego. Możesz wybieraj tę przestrzeń nazw swobodnie, ale istnieje konwencja mówiąca, że URI powinien wskazywać na WSDL usługi.

Xmlns: tns

Ta przestrzeń nazw powinna być ustawiona na ten sam URI co atrybut targetNameSpace. W ten sposób możesz odnosić się do docelowej przestrzeni nazw za pomocą prefiksu przestrzeni nazw (TNS).

Źródło: http://tutorials.jenkov.com/wsdl/description.html

targetNamespace jest atrybutem schema elementu definiuje przestrzeń nazw tj. pakiet w pliku XSD. Zgodnie z konwencją używamy URI / Urli, ale możemy użyć dowolnego ciągu znaków.

xmlns is atrybut jest używany do odwoływania się do elementów i typów danych, które pochodzą z wartości atrybutu xmlns dla bieżącego zakresu elementu.

Na Przykład:

• xmlns:xsd="http://www.w3.org/2001/XMLSchema" jest z prefiksem jako xsd oznacza, że przestrzeń nazw powinna być poprzedzona prefiksem xsd:
• xmlns="http://www.w3.org/2001/XMLSchema" bez prefiksu jest domyślne
• xmlns: p="http://www.example.com/People" jest z prefiksem jako p oznacza, że przestrzeń nazw powinna być poprzedzona prefiksem p:

Gdzie xmlns:xsd i xmlns:p są nazwami QNames, a xmlns jest nazwą lokalną.

Poniższy obrazek pomaga zrozumieć XSD używając analogii Javy zgodnie z moją wiedzą:

Po kilku dokładnych testach z użyciem xmllint myślę, że znalazłem dokładne wyjaśnienie tutaj. Rozważ poniższy schemat:

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<xsd:schema
version="1.0"
xmlns:xsd="http://www.w3.org/2001/XMLSchema"
targetNamespace="http://yyyzzz.com"
xmlns:p="http://abced.com"
xmlns:q="http://pqr.com"
xmlns="http://yyyzzz.com">

<xsd:element name="recipe" type="recipeType" />

<xsd:complexType name="recipeType">
    <xsd:simpleContent>
        <xsd:extension base="xsd:string">
        <xsd:attribute name="desc" type="xsd:string"  />
        <xsd:attribute name="archetype" type="xsd:string" />
        </xsd:extension>
    </xsd:simpleContent>
</xsd:complexType>
</xsd:schema>

Powyższy schemat jest zgodny z poniższym dokumentem:

<?xml version="1.0"?>

<recipe xmlns="http://yyyzzz.com">
    Deciphering the purpose of targetNamespace
</recipe>

Powodem, dla którego działa, jest to, że xmlns="http://yyyzzz.com" automatycznie wiąże się również z elementem zdefiniowanym przez schemat! Oznacza to, że wiąże się również z elementem recipeType .

Teraz z tym samym dokumentem xml, ale z nieco zmodyfikowanym schematem jak poniżej również waliduje i przyjrzyj się bliżej różnicy:

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<xsd:schema
version="1.0"
xmlns:xsd="http://www.w3.org/2001/XMLSchema"
targetNamespace="http://yyyzzz.com"
xmlns="http://eigenfield.aparicio.com"
xmlns:EGboy="http://yyyzzz.com">

<xsd:element name="recipe" type="EGboy:recipeType" />

<xsd:complexType name="recipeType">
    <xsd:simpleContent>
        <xsd:extension base="xsd:string">
        <xsd:attribute name="desc" type="xsd:string"  />
        <xsd:attribute name="archetype" type="xsd:string" />
        </xsd:extension>
    </xsd:simpleContent>
</xsd:complexType>

</xsd:schema> 

Ignoruj, jeśli inne xmlns zaginęły, ale zamiast tego przyjrzyj się uważnie type= "EGboy: recipeType" . Nie możemy już polegać na xmlns, ponieważ ma inną wartość, dlatego musimy umieścić prefiks EGboy przed recipeType.

Dokument xml nawet nie dba o prefiks EGboy ten prefiks jest tylko dla schematu, aby odnosić się do właściwego xmlns W przypadku, gdy jest ich wiele.