Różne wartości zwracane za pierwszym i drugim razem z Moq

W najnowszej wersji Moq (4.2.1312.1622) możesz ustawić sekwencję zdarzeń za pomocą SetupSequence. Oto przykład:

_mockClient.SetupSequence(m => m.Connect(It.IsAny<String>(), It.IsAny<int>(), It.IsAny<int>()))
        .Throws(new SocketException())
        .Throws(new SocketException())
        .Returns(true)
        .Throws(new SocketException())
        .Returns(true);

Wywołanie connect zakończy się sukcesem tylko przy trzeciej i piątej próbie, w przeciwnym razie zostanie wyrzucony wyjątek.

Więc dla Twojego przykładu byłoby to coś w stylu:

repository.SetupSequence(x => x.GetPageByUrl<IPageModel>(virtualUrl))
.Returns(null)
.Returns(pageModel.Object);

Istniejące odpowiedzi są świetne, ale pomyślałem, że dorzucę swoją alternatywę, która po prostu używa {[2] } i nie wymaga żadnej specjalnej wiedzy o szyderczym frameworku-ponieważ nie miałem żadnej,kiedy pisałem! :)

var pageModel = new Mock<IPageModel>();
IPageModel pageModelNull = null;
var pageModels = new Queue<IPageModel>();
pageModels.Enqueue(pageModelNull);
pageModels.Enqueue(pageModel.Object);

repository.Setup(x => x.GetPageByUrl<IPageModel>(path)).Returns(pageModels.Dequeue);

Możesz użyć wywołania zwrotnego podczas konfigurowania makiety obiektu. Spójrz na przykład z MOQ Wiki ( http://code.google.com/p/moq/wiki/QuickStart).

// returning different values on each invocation
var mock = new Mock<IFoo>();
var calls = 0;
mock.Setup(foo => foo.GetCountThing())
    .Returns(() => calls)
    .Callback(() => calls++);
// returns 0 on first invocation, 1 on the next, and so on
Console.WriteLine(mock.Object.GetCountThing());

Twoja konfiguracja może wyglądać tak:

var pageObject = pageModel.Object;
repository.Setup(x => x.GetPageByUrl<IPageModel>(path)).Returns(() => pageObject).Callback(() =>
            {
                // assign new value for second call
                pageObject = new PageModel();
            });

Teraz możesz użyć SetupSequence. Zobacz ten post: http://codecontracts.info/2011/07/28/moq-setupsequence-is-great-for-mocking/

/ Align = "left" /
Muszę uzyskać różne wartości zwracane przez mocka oparte na różnych wartościach wejściowych i znaleźć rozwiązanie, które IMO jest bardziej czytelne, ponieważ używa deklaratywnej składni Moq (linq to Mocks).

public interface IDataAccess
{
   DbValue GetFromDb(int accountId);  
}

var dataAccessMock = Mock.Of<IDataAccess>
(da => da.GetFromDb(It.Is<int>(acctId => acctId == 0)) == new Account { AccountStatus = AccountStatus.None }
&& da.GetFromDb(It.Is<int>(acctId => acctId == 1)) == new DbValue { AccountStatus = AccountStatus.InActive }
&& da.GetFromDb(It.Is<int>(acctId => acctId == 2)) == new DbValue { AccountStatus = AccountStatus.Deleted });

var result1 = dataAccessMock.GetFromDb(0); // returns DbValue of "None" AccountStatus
var result2 = dataAccessMock.GetFromDb(1); // returns DbValue of "InActive"   AccountStatus
var result3 = dataAccessMock.GetFromDb(2); // returns DbValue of "Deleted" AccountStatus

Akceptowana ODPOWIEDŹ , jak również odpowiedź SetupSequence, obsługuje zwracanie stałych.

Returns() ma kilka przydatnych przeciążeń, w których można zwrócić wartość na podstawie parametrów, które zostały wysłane do metody mocked. Na podstawie rozwiązania podanego w zaakceptowanej odpowiedzi, oto kolejna metoda rozszerzenia dla tych przeciążeń.

public static class MoqExtensions
{
    public static IReturnsResult<TMock> ReturnsInOrder<TMock, TResult, T1>(this ISetup<TMock, TResult> setup, params Func<T1, TResult>[] valueFunctions)
        where TMock : class
    {
        var queue = new Queue<Func<T1, TResult>>(valueFunctions);
        return setup.Returns<T1>(arg => queue.Dequeue()(arg));
    }
}

Niestety, użycie metody wymaga podania pewnych parametrów szablonu, ale wynik jest nadal dość czytelne.

repository
    .Setup(x => x.GetPageByUrl<IPageModel>(path))
    .ReturnsInOrder(new Func<string, IPageModel>[]
        {
            p => null, // Here, the return value can depend on the path parameter
            p => pageModel.Object,
        });

Tworzenie przeciążeń dla metody rozszerzenia z wieloma parametrami (T2, T3, itp.) w razie potrzeby.