Dlaczego potrzebuję podwójnej warstwy indrection dla makr?

__LINE__ jest specjalnym makrem, które ma rozwiązać do bieżącego numeru linii. Jeśli jednak wykonasz wklejenie tokenu za pomocą __LINE__ bezpośrednio, nie ma to szansy na rozwiązanie, więc kończysz z tokenem prefix__LINE__ zamiast, powiedzmy, prefix23, Jak prawdopodobnie spodziewałbyś się, gdybyś napisał ten kod w dziczy.

Chris Dodd ma doskonałe wyjaśnienie pierwszej części twojego pytania. Jeśli chodzi o drugą część, dotyczącą sekwencji definicji, skrócona wersja jest taka, że dyrektywy #define same w sobie nie są w ogóle oceniane; są one oceniane i rozszerzane tylko wtedy, gdy symbol znajduje się w innym miejscu Pliku. Na przykład:

#define A a  //adds A->a to the symbol table
#define B b  //adds B->b to the symbol table

int A;

#undef A     //removes A->a from the symbol table
#define A B  //adds A->B to the symbol table

int A;

Pierwszy int A; staje się int a;, ponieważ tak definiuje się A w tym punkcie pliku. Drugi int A; staje się int b; po dwóch rozszerzeniach. On najpierw rozszerzony do int B;, ponieważ A jest zdefiniowany jako B w tym momencie pliku. Następnie preprocesor rozpoznaje, że B jest makrem, gdy sprawdza tabelę symboli. {[9] } jest następnie rozszerzony do b.

Jedyną rzeczą, która się liczy, jest definicja symbolu w punkcie ekspansji, niezależnie od tego, gdzie jest definicja.

Kolejność deklarowania makr nie jest ważna, kolejność ich użycia jest. Gdybyś faktycznie użył tego makra zanim zostało ono zadeklarowane -- (w rzeczywistym kodzie, czyli nie w makrze, które pozostaje uśpione do momentu wywołania) wtedy dostałbyś błąd, ale ponieważ większość zdrowych ludzi nie robi tego rodzaju rzeczy, pisząc makro, a następnie pisząc funkcję, która używa makra jeszcze nie zdefiniowanego w dół, itd., itp... Wygląda na to, że twoje pytanie nie jest tylko jednym pytanie, ale odpowiem tylko na jedną część. Myślę, że powinieneś to jeszcze bardziej rozłożyć.

Najbardziej nietechniczna odpowiedź, którą zebrałem ze wszystkich linków tutaj, i link linków;) jest taka, że jednowarstwowa indrection macro(x) #x stringifies nazwa wprowadzonego makra, ale używając podwójnych warstw, będzie to stringify wartość wprowadzonego makra.

#define valueOfPi 3
#define macroHlp(x) #x
#define macro(x) macroHlp(x)  
#define myVarOneLayer "Apprx. value of pi = " macroHlp(valueOfPi)
#define myVarTwoLayers "Apprx. value of pi = " macro(valueOfPi)

printf(myVarOneLayer); // out: Apprx. value of pi = valueOfPi 
printf(myVarOTwoLayers); // out: Apprx. value of pi = 3

Co się dzieje w printf(myVarOneLayer)

printf(myVarOneLayer) jest rozszerzony do printf("Apprx. value of pi = " macroHlp(valueOfPi))

macroHlp(valueOfPi) próbuje przeciągnąć dane wejściowe, samo dane wejściowe nie są oceniane. Jedynym celem w życiu jest wzięcie udziału i naciągnięcie. Więc rozszerza się na "valueOfPi"

Więc, co się dzieje w printf(myVarTwoLayers)

printf(myVarTwoLayers) jest rozszerzony do printf("Apprx. value of pi = " macro(valueOfPi)

macro(valueOfPi) nie ma operacji stringification, tzn. nie ma #x w jego rozszerzeniu, ale jest x, więc musi ocenić x i wprowadzić wartość do macroHlp dla stringification. Rozszerza się do macroHlp(3), co z kolei będzie ciągiem liczby 3, ponieważ używa #x