Jak kod napisany w jednym języku jest wywoływany z innego języka

Zazwyczaj kod C++ wywoła interpreter dla języka skryptowego. Stopień interakcji między skompilowanym i skryptowym kodem zależy od interpretera, ale zawsze istnieje sposób przekazywania danych między nimi. W zależności od interpretera, możliwe jest manipulowanie obiektami po jednej stronie z drugiej strony, jak na przykład funkcja C++ wywołująca metodę na obiekcie Ruby. Może być nawet sposób na kontrolowanie wykonania jednego od drugiego.

Istnieje protokół komunikacji modułów. Oto szeroki przegląd tego, jak to działa:

1. Biblioteka jest tworzona dla kodu, który chcesz "udostępnić". Są one powszechnie nazywane DLL lub SOs w zależności od platformy.
2. każda funkcja, którą chcesz ujawnić (punkt wejścia) będzie dostępna dla świata zewnętrznego, aby ją powiązać. Istnieją protokoły, jak wiązać, takie jak Konwencja wywołująca, która określa kolejność przekazywania parametrów, kto czyści stos, ile parametrów jest zapisywanych w rejestrach i jakie, itd. Zobacz cdecl, stdcall, etc dla przykładów wywołania konwencji tutaj .
3. moduł wywołujący połączy się statycznie lub dynamicznie z biblioteką współdzieloną.
4. gdy wywołująca Biblioteka zostanie powiązana z biblioteką współdzieloną, może określić, że chce powiązać z określonym punktem wejścia. Zazwyczaj odbywa się to z nazwy, jednak większość platform oferuje również opcję wiązania przez indeks (szybsze, ale bardziej kruche jeśli twój moduł się zmieni, a punkty wejścia zostaną uporządkowane).
5. będziesz również ogólnie deklarować funkcję, którą chcesz wywołać w swoim module, aby twój język mógł wykonywać statyczne sprawdzanie typów, wiedzieć, jaka jest konwencja wywołania itp.

Dla Twojego scenariusza wywołania schematu z C++, interpreter schematu najprawdopodobniej eksportuje funkcję, która dynamicznie wiąże się z funkcją/obiektem schematu i wywołuje ją. Jeśli moduł Scheme jest skompilowany to prawdopodobnie ma możliwość eksportowanie punktu wejścia, aby twój moduł C++ mógł się z nim wiązać. Nie jestem zbyt zaznajomiony z schematem, więc ktoś inny może prawdopodobnie odpowiedzieć na specyfikę tego konkretnego wiązania lepiej niż ja.

Można również zintegrować oba środowiska bez konieczności kompilowania biblioteki interpretera wewnątrz pliku wykonywalnego. Zachowujesz EXE i Scheme exe jako oddzielne programy w systemie. Z głównego exe możesz napisać kod schematu do pliku, a następnie użyć system() lub exec (), aby uruchomić interpreter schematu. Następnie analizuje się wynik interpretera scheme.

Podejście zaproponowane powyżej utrzymuje exe oddzielnie i nie musisz się martwić o zależności 3rd party, mogą być znaczące. Również problemy pozostają zawarte w jednym exe lub innym.

Jeśli uruchomienie oddzielnego exe nie spełnia twoich wymagań wydajnościowych, możesz opracować protokół, w którym interpreter Scheme stanie się serwerem. Musisz napisać kilka funkcji schematu, które czekają na wejście na gnieździe lub pliku, ewalować to wejście, a następnie wypisać wynik do tego samego gniazda lub innego pliku. Kolejną iteracją tego jest przyjrzenie się istniejącym serwerom, które mogą już działać na Twoim interpreterze, na przykład apache posiada moduły umożliwiające pisanie kodu w wielu językach.

Jeśli naprawdę szukasz narzędzi do zrobienia czegoś takiego, odpowiedź a la Adama, zobacz swig .

Z teoretycznego punktu widzenia, gdy program A potrzebuje użyć zasobów (klasy / funkcje / etc) z programu B, chodzi o przekazanie pewnych informacji z A do B i odzyskanie pewnych informacji lub wykonanie pewnych akcji. Musi więc istnieć sposób zapewniony przez B, który pozwoli A przekazać informacje i uzyskać wynik.

W praktyce zwykle na ramieniu języków leży obsługa tego procesu: język B (program B jest napisany) wygeneruje protokół i utworzy zasoby w B jest dostępny w określony sposób, a następnie język a (napisany w nim program a) zapewni pewne narzędzie/Framework, aby pomóc wywołać otwarte zasoby i uzyskać wyniki zgodnie z protokołem B.

Aby być bardziej szczegółowym dla Twojego pytania, dla języków interpretowanych Proces jest dość uniwersalny, protokół jest zwykle wśród linii parametru wiersza poleceń, żądania HTTP i innych sposobów przesyłania zwykłego tekstu. Weźmy pierwszy przykład, program B otrzyma połączenie z żądania HTTP jako input, a następnie przetworzyć żądanie stamtąd. Rzeczywisty format wejściowy jest całkowicie określony przez program B.

Rzeczy takie jak SOAP itp., są tylko sposobem na regulowanie programów w celu przyjęcia wkładu w powszechnie uzgodnionym standardzie.

Minęło około dekady, ale zrobiłem dokładnie to dla mojego maturzysty capstone(cóż, zbudowałem back-propogating neural network W C i użyłem programu scheme do nauczania tego). Wersja schematu, której używałem, miała kompilator oraz intepreter i udało mi się go zbudować jako .plik o. Nie znam wersji programu, którą uruchomiłem, ale wygląda na to, że RScheme zmieni Twój kod programu w C.