Odpowiednik C/C++ jest następujący:

Object *g_objs[MAX_LOCATIONS] = {NULL};    
void BindObject(int loc, Object *obj)
{
  g_objs[loc] = obj;
}

Tekstury są interesujące; stanowią szczególny przypadek wiązania. Wiele wywołań glBind* ma parametr "target". Reprezentuje to różne miejsca w kontekście OpenGL, w których obiekty tego typu mogą być powiązane. Na przykład można powiązać obiekt bufora ramki do odczytu (GL_READ_FRAMEBUFFER) lub zapisu (GL_DRAW_FRAMEBUFFER). Wpływa to na sposób, w jaki OpenGL używa bufora. To właśnie reprezentuje powyższy parametr loc.

Tekstury są specjalne, ponieważ kiedypo raz pierwszy połączysz je z celem, otrzymają one specjalne informacje. Kiedy po raz pierwszy związujesz teksturę jako GL_TEXTURE_2D, w rzeczywistości ustawia specjalny stan w teksturze. Mówisz, że ta tekstura jest teksturą 2D. I będzie zawsze teksturą 2D; tego stanu nie można zmienić nigdy . Jeśli masz teksturę, która została najpierw związana jako GL_TEXTURE_2D, musisz zawsze związać ją jako GL_TEXTURE_2D; próba związania jako GL_TEXTURE_1D spowoduje błąd (podczas wykonywania).

Gdy obiekt jest związany, jego stan może zostać zmieniony. Odbywa się to za pomocą funkcji ogólnych specyficznych dla tego obiekt. Oni też zajmują miejsce, które reprezentuje, który obiekt zmodyfikować.

W C/C++ wygląda to tak:

void ObjectParameteri(int loc, ObjectParameters eParam, int value)
{
  if(g_objs[loc] == NULL)
    return;

  switch(eParam)
  {
    case OBJECT_COUNT:
      g_objs[loc]->count = value;
      break;
    case OBJECT_OPACITY:
      g_objs[loc]->opacity = (float)value;
      break;
    default:
      //INVALID_ENUM error
      break;
  }
}

Zauważ, jak ta funkcja ustawia to, co dzieje się w aktualnie przypisanej wartości loc.

Dla obiektów tekstur głównymi funkcjami zmieniającymi stan tekstur są glTexParameter. Jedynymi innymi funkcjami, które zmieniają stan tekstury są glTexImage funkcje i ich odmiany (glCompressedTexImage, glCopyTexImage, Ostatnie glTexStorage). Różne wersje SubImage zmieniają zawartość tekstury, ale technicznie nie zmieniają jej stanu . Funkcje Image przydzielają magazyn tekstur i ustawiają format tekstury; funkcje {[23] } po prostu kopiują piksele wokół. To nie jest uważane za stan tekstury.

Powtórzę: są to tylko funkcje, które modyfikują stan tekstury. glTexEnv modyfikuje stan środowiska; nie wpływa na nic przechowywanego w teksturze obiektów.

Active Texture

Sytuacja w przypadku tekstur jest bardziej złożona, ponownie ze względów starszych, najlepiej pozostawić ją nieujawnioną. Tutaj glActiveTexture wchodzi.

W przypadku tekstur nie są tylko cele (GL_TEXTURE_1D, GL_TEXTURE_CUBE_MAP, itp.). Istnieją również jednostki tekstury . W naszym przykładzie C/C++ mamy to:

Object *g_objs[MAX_OBJECTS][MAX_LOCATIONS] = {NULL};
int g_currObject = 0;

void BindObject(int loc, Object *obj)
{
  g_objs[g_currObject][loc] = obj;
}

void ActiveObject(int currObject)
{
  g_currObject = currObject;
}

Zauważ, że teraz mamy nie tylko dwuwymiarową listę Object s, ale także koncepcję bieżącego obiektu. Mamy funkcja aby ustawić bieżący obiekt, mamy koncepcję maksymalnej liczby bieżących obiektów, a wszystkie nasze funkcje manipulacji obiektami są dostosowane do wyboru z bieżącego obiektu.

Kiedy zmieniasz aktualnie aktywny obiekt, zmieniasz cały zestaw lokalizacji docelowych. Możesz więc powiązać coś, co przechodzi do bieżącego obiektu 0, przełączyć się na bieżący obiekt 4 i będzie modyfikować zupełnie inny obiekt.

Ta analogia z obiektami tekstur jest doskonała... prawie.

Zobacz, glActiveTexture nie przyjmuje liczby całkowitej, lecz przyjmujewyliczenie . Co w teorii oznacza, że może przyjmować wszystko od GL_TEXTURE0 do GL_TEXTURE31. Ale jest jedna rzecz, którą musisz zrozumieć: {]}

TO NIEPRAWDA!

Rzeczywisty zakres, który glActiveTexture może przyjąć, jest regulowany przez GL_MAX_COMBINED_TEXTURE_IMAGE_UNITS. Jest to maksymalna liczba jednoczesnych multitextur, na jaką pozwala implementacja. Każdy z nich jest podzielony na różne grupy dla różnych etapów shadera. Na przykład na GL 3.sprzęt klasy X, otrzymujesz 16 tekstur cieniowania wierzchołków, 16 tekstur cieniowania fragmentów i 16 tekstur cieniowania geometrii. Zatem {[35] } będzie 48.

Ale nie ma 48 wyliczeń. Dlatego glActiveTexture tak naprawdę nie wymaga enumeratorów. poprawny sposób wywołania glActiveTexture jest następujący:

glActiveTexture(GL_TEXTURE0 + i);

Gdzie i jest liczbą od 0 do GL_MAX_COMBINED_TEXTURE_IMAGE_UNITS.

Rendering

Więc co to wszystko ma wspólnego z renderowaniem?

Kiedy używając shaderów, ustawiasz uniformy samplera na jednostkę obrazu tekstury (glUniform1i(samplerLoc, i), gdzie i jest jednostką obrazu). Oznacza to liczbę, której użyłeś z glActiveTexture. Sampler wybierze cel na podstawie typu samplera. Więc {[44] } wybierze z GL_TEXTURE_2D celu. Jest to jeden z powodów, dla których samplery mają różne typy.

Teraz brzmi to podejrzanie, jakbyś mógł mieć dwa samplery GLSL, z różnymi typami , które używają tej samej jednostki obrazu tekstury. Ale nie możesz; OpenGL zabrania tego i spowoduje błąd podczas próby renderowania.